5.590 resultaten.
Geluid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 68 met luisterogen
kijk ik naar
schreeuwende
monden
en hoor
klanken die mij
niet bereiken…
Collage
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 We liepen langs een sloot
met veel omgevallen takken
van wilg, kornoelje.
Katjes, bloesems botten uit
Ik probeerde op de naam
te komen van een kruid
at van het blad,
kwam er niet uit
De zon scheen
door een open plek
in het wolkendek
In de horizon lagen roze strepen
Een kaarsrechte smalle sloot
kruiste ‘t weiland
‘k Had geen mobiel…
kompas
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 35 na de overtocht
op de nieuwe oever
keek ik zoekend om me heen
ze waren weer aan boord gegaan
en weggevaren zonder iets te zeggen
er was weinig te zien
en ik begon maar te lopen
wensend dat ik een stok had
op de boot hadden ze uitgelegd
wat ze tot nu toe hadden ontdekt
en dat het onderzoek nog in volle gang was
ook hadden ze gezegd…
westwaarts
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 30 vol hoop en dromen
vertrok ik westwaarts
om mezelf opnieuw uit te vinden
mijn oorsprong te zoeken
de dood voor te blijven
en de nachtman die alles verduistert
ik vond de onherhaalbaarheid
de lineaire tijd
de ontoereikendheid van woorden
de ware aard van liefde
en natuurlijk de dood
en de nachtman…
DE ZWAARTE
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 74 Soms heb ik genoeg aan mezelf
Kan me moeilijk concentreren
Heb drukte in mijn hoofd
Alles valt me zwaar
Het is een teveel aan prikkels
Soms raak ik in paniek
Dan kan ik niets hebben
Smeek naar innerlijke rust
Als de buitenwereld schreeuwt
En de binnenwereld bang is
Dan heb je moeite
Om rechtop te blijven staan
Het is de kunst te overleven…
Zij
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 26 Toen ik haar na jaren
in een film op facebook zag
haar kleinkind achterna,
spelend, in die tuin
achter poppenwagen
zij, kort kapsel witgrijs
blote armen zomerjurk,
op haar gelaat een lachen, breed
was ‘t alsof zij uit een vorig leven
nu er steeds nog is.
Dit moment wist ik, weet
dat alle geliefden,
vrienden nooit verdwijnen
Altijd…
lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 112 mijn bomen
bloesemend
in blauw
mijn doden
in de grijze grond
vergaand
vergeten…
Gedachten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 32 ik leef
in mijn gedachten
rennend door een tunnel van angst
muren kijken mij dreigend aan
de angst is overal, in mij, naast mij,
voor mij, achter mij, boven mij
ik ben vervuld van angst
hijgend ren ik door
naar het streepje licht
in de verte
eindelijk kruip ik
uit de tunnel
naar het licht
ik voel dat mijn gedachten
de angst…
Hij zag haar
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 23 hij keek
naar het schilderij
en zag haar
het leek
alsof ze iets
wilde zeggen
hij bleef roerloos staan
een herinnering
keerde terug
hij kende haar
en ook weer niet
hij had haar gezien
in zijn droom
de droom
waarin ze hem verliet…
Verslavends
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 40 De deur had ik open
want wilde hem nog iets vergetens mee geven
Toen kwam hij met een halve koek
van de winkel en stopte ‘t me toe
Ik brak er de helft van, want verslavend en zoet
Dan nog een zoen die we twee nachten lang hadden gegeven
Gevaarlijk, ons experiment
had ik gezegd
want nooit weet je hoeveel
je je daarna aan elkaar hecht…
Nog even
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 Veel regen vandaag en triestige gezichten.
Waar blijft de zon die kan verlichten
wat donker is in ons gemoed en ons weer
blij kan maken. Toch lokt van verre al
de lente die geen mens kan tegenhouden.
Soms kan een beetje dankbaarheid ons
hart doen leven en ons troost ook geven.
Er is toch veel waarom we danken kunnen:
dat we ogen hebben en…
Koude winternachten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 71 Uit de stille brief
die je me stuurde
vallen eenzame letters
in somber duisteren
krijgt jouw fluisteren
een onbestemde klank
in koude winternachten
vriest de liefde aan het hart
door waanzinnig verlangen
nu ik je steeds vaker niet begrijp
is dreigende leegte onberekenbaar
aan vergankelijkheid onderhevig.…
DE VERSNELLER
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 63 De oude schicht van heer Bommel
rijdt plotseling harder
dan alle sportauto 's
dankzij een klein toestel
door professor Prlwytzkofsky
uitgevonden
de vernuftige doos
jaagt op Slot Bommelstein
het huishouden op
vernielt mooie vloerkleden
de stad Rommeldam
is vol radeloze burgers
die verrast worden
door een boze wervelwind…
Kil?
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 39 Ik wilde er een beetje uit
want kreeg steeds hulpvragen
En wie stond er op het perron?
De man die 'k eerder had gezien, ergens
blindenstok zwiepend langs ogen
Ik hoorde een goede morgen,
me niet zo gauw bewust
dat het naar mij gericht
en wat hij wou
en ik zou niet
in dezelfde coupe als hij.
Toen ik daar zat,
in die lege trein…
Eau de sospiro
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 77 Is er een geuriger synthese denkbaar van eeuwenoude beelden uit een rijk en kleurrijk erfgoed
dan die welke onze verbeelding tart en inspireert en onze zinnen raakt
Imaginaire beelden existerend
in onze voorstelling die onze fantasieën representeren
Slaakte Pyramus niet een zucht
in de nis tussen hem en Thisbe
die zich materialiseerde…
Kopstation
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 58 Het platform onttrekt de leegte
uit mijn overige eenzaamheid
in diepte isoleren
mezelf ingekeerd
Neem de stap naar de diepte
waar leegte hopelijk wordt opgevuld
met het ijzer dat onharmonieus
zijn kou niet overbrengen kan
Wacht ik nu in het donker op de volgende trein
die mij eindelijk naar huis brengt
Rijd me open
Alstublieft…
Thuis zonder ziel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 73 Nu sluit hij zich
af van haar thuis
voelt zich dit weekend
een dakloze zwerver
Ziel zonder huis
onder zijn arm
redeloos radeloos
twenty four seven
Kan een bohemien
zijn hart verlichten
beter, dan schuilen
in zijn gedichten
Ziel zonder soulmate
lichaam en geest
waren te lang van
haar weg geweest
Is hij een schim
een donkre…
Resonans
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 50 het is een levenskunst
om bij het ouder worden
in je hart kind te blijven
waar werelden elkaar raken
verbeelding schaduw tekent
in onderlinge samenhang
tot ze je uiteindelijk
naar de zilte oevers brengen
van eigen spiegelbeeld
hunkerend naakt en onbedorven
in de ziel van een stilleven…
samen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 56 onze jaren
zijn voorgoed voorbij
ik werd weer ik
jij werd weer jij
toch blijven wij
soms vertederd nog
de tijd vergaan
samen
tot een van ons
is uitgegaan…
Onvermijdelijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 43 het is
zoals het is
hoe kan het
anders zijn
je bent
zoals je bent
hoe kan je
anders zijn
ondenkbare gedachten
bevolken
een onleefbaar leven
onuitgesproken wensen
stapelen zich op
in onvervuld verlangen
onuitputtelijk geduld
wacht op de
uiteindelijke redding…