2.965 resultaten.
kus
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 stilte is niet aldoor
gevuld met leegte
er heerst dan een rust
zeldzaam van geboorte
het is er zomaar
en onbewust
die je overvalt
zonder geweld
het is dan alleen zijn
in een tevredenheid
die mijn ziel kust…
Lichtblauw ver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 zijn voeten
blijven onverzettelijk
in kleilagen van
vele eeuwen her
nog kijken zijn
ogen lichtblauw ver
onverschrokken naar de
horizon zonder obstakels
de rechtlijnigheid
van het land verankert
zijn karakter wortelend
in normen en waarden
die geen tolerantie
aarden omdat toegeven
wennen is aan zonde een
ongekende boze binnenlaat…
Ode in de ochtend
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 76 Laat de woensdag nu maar komen
haar jurk van dinsdag als pyjama
Vandaag wordt het helder blauw
Bij het douchen spoelt zij af
de zonden van gisteren en haar
goede en slechte daden
Er zijn nieuwe in de maak
maak je dus geen zorgen, eens
wacht een eeuwigheid van tijd…
Een brug vol zekerheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 82 Nu ben je water, druppel in een rivier
geen moment rust je gaat blind door.
Dan weer ben je die persoon met enkele
gelukkige worpen achtereen die wel sportief
de regen, mist en nevelsluiers tekent.
Leven het geeft speelkwartieren
lunchpauzes en ook die gaan snel om.
Ook als men nu blind de straten bevolkt
keert men ooit ook gewoon terug…
Cohesie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 109 zacht trillen
energieën om me heen
in een harmonieuze balans
zo voelt leven zonder
storing eeuwenlang
een feest van warm
samenzijn waarbij
blokkades zoals pijn
en minder functioneren
voor altijd uitgesloten zijn
een cohesie waarbij
info delen is en het geheel
rijker maakt met velen
in omvang naar een
toekomstig perspectief
de…
Cynisme
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Als er iets verloopt
is het wel het leven.
Het sijpelt aldoor
in de goot en valt
dan ergens droog.…
gedichte gedachten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 51 Ik denk gedachten
met alle krachten
die ik, zodra ik
uitgedacht ben,
sluit, zodat het
gesloten gedachten zijn.
Ik denk met alle kracht,
geef vorm aan wat ik dacht
in woorden en zinnen
waarmee ik kan beginnen
de taal om harde zaken
werkelijk te maken.
Uit woorden wordt een wereld.
Wensen worden waarheid.
Ik sluit op tijd…
in het gouden voetspoor
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 nadat we
tafel en stoel
verschoven
de feiten naar
fabels verdraaiden
de serviezen in
de kast veschikten
de waarheid naar
details verzetten
dachten we
dat alles wat we
aanraakten in iets
beters veranderen zou
maar onze harten werden
grauw en grijs als graniet
we verkeken ons op
het glanzende goud
zoals Midas…
Bellen blazen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 117 Zoals de wind waait.
Zoals de wind,
verwaait ook ons leven.
Zoals in de laatste zucht,
van een afgeleefde dichter.
Zoals in de eerste schreeuw,
van een pasgeboren kind.
Zoals de wind waait,
zoals een storm raast,
zo verhaasten we ons leven.
Gelukkig verstaan mensen de kunst,
om ook vrij te kunnen ademen.
Zoals een kind doet,
dat…
op een stationnetje
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 in weinig woorden
veel willen vertellen
voordat het je ontschiet
probeer het maar eens
in een korte samenvatting
weergeven wat het leven
voor je is geweest
daar wil je niet aan denken
doch het leven is een sneltrein
die slechts stopt op de
belangrijkste stations
juist daar op die momenten
van oponthoud ontstaan
herinneringen voor…
Geen enkele dag hoeft mokkend te zijn.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 Geduld is als een bloem die niet
in ieders tuin spontaan groeit,
vier en gedenk gerust die tuinmannen
die dat wel in hun tuin hebben uitgezaaid
om het dagelijks als bloembed te koesteren.
Het wellicht zien als een goede papaver
wellicht een prachtig gedresseerd paard
wiens manen je niet eens hoeft te kammen.
Geen enkele dag hoeft mokkend…
Eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Als jij je horloge doormidden breekt,
heb je niet meteen tijd tekort. Je komt
misschien ergens te vroeg of te laat.
De tijd is menselijk rekenwerk, wat als
muziek kan klinken, maar uitgevonden
om het verloop der dingen aan te wijzen.
Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar
zit niets op slot. De eeuwigheid, ooit
door God afgevuurd, voelt…
Omkijkend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 81 wij vleugelen niet
verplaatsen ons al
ongehinderd in de geest
zeggen dat we dromen
praten vaak met anderen
die naar ons komen
omkijkend zien we
de lach die het nu ontspannen
lichaam vult met kracht
wij lijken zorgeloos
de werelden te omspannen die in
ons deel van het universum hangen
nog is er niet het gevoel
van er helemaal bij…
Niet te veel op Aigina
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Toen ik jong was,
speelde en zat ik
en dacht niets.
Toen ik volwassen was,
werkte en zat ik
en dacht niets, niets.
Nu ik oud ben,
mijmer en zit ik
en denk niets, niets, niets.
Kinderen en volwassenen
vragen zich af
die oude man lijkt zo wijs,
waaraan zou hij denken?
Eenvoudig aan
niets, niets, niets, niets.…
Gehoord.
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 55 Dat woord
in de woestijn
waar de zandkorrel
in de meerderheid is
in de lucht
waar door ijlheid
klank niet weerkaatst
het woord
dat met water
in de maalstroom
verdwaald kan raken
in het nieuws
waar het alledaagse
het eigenlijke vervaagt
dat woord
in het gehoor
tussen alle klanken
kan levens verankeren.…
Vergankelijk.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Stof stuift door mijn kop
zinvolle gedachten vervlogen
in mijn denkruimte van zijn
waar is de verloren vraag
verdwenen in het niets alom
een ons onbekend terrein
sporen zweven er volop
vruchtvolle zaden bewogen
in een natuurlijk vertoon
waar blijven de vruchten
vergankelijk is het verdorde
oer onmetelijk fantoom
meteen begint het…
Toevalligheden in april
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 Ik ken u van de Oosterse filosofie
woon in dezelfde straat als het café
De Stamboom en ik hoop u vaker
hier te zien, want ik heb mij
met uw woorden geamuseerd
glimlach rimpels dieper geworden
rondom de ogen en de mond
Zij beroeren eerst mijn vel, daarna
mijn diepere gevoelens onder
de opper- en lederhuid en zij
vleien…
In zacht verwachten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 96 ik deel
bloemen uit
de handen hebberig
door gratis buit
slechts een
enkeling ontvangt
de pracht in
zacht verwachten
zij openen en
bloeien samen
dit mooi moment
vol enthousiasme
zijn het koren
op de molen van
leven in de fleurigheid
van zon als onze bron
zij delen sfeer
genereren goede vibraties
laten ogen warm schitteren…
Van vreemde origine
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 67 ik zag haar lopen
in de cape met bont
van vreemde origine
mijn verlangens
plaveiden het pad
dat zij nog had te gaan
plotseling stopte ze
draaide zich om
zonder gezicht
slechts de voering
verwaaide lichtjes
in excuserend gebaar
toch kende ik haar
had de voetstap gemeten
maar het gezicht vergeten
ze liep door
naar de gekozen…
Ontsproten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Lopend door de vlakte
mijn wol onder de arm
met wind door de oren
waar de ogen niet stuiten
lezend door de woorden
mijn ziel zelfs bij de hand
met letters door de ogen
waar mijn geest kan gaan
leven is er nog ongekend
gewortelde starre staken
in weer en wind bewogen
mijn passen doen stokken
prozaische droge indruk
stille bronnen in…