ik mocht je huis betreden de gang was donkerlang je kamer was een lach en in je ogen zag ik alle kleuren van het bloemetjesbehang je lippen kusten uitzicht op een verre horizon die pijlsnel nader zwom toen zwoele blikken liefde vroegen zonder schikken ik opende in diepte die de tijd verzegeld had jouw overgave maakte passie los…

In een portiek van vroeger op het Europaplein blijkt alles nu er zo vroeg, oud te zijn Maar op één bij drie hoog achter de bel staat nu Van de Laar in sier met krul en bogen Herkenbaar, het gordijn blauw, de bruin gelakte deur en uit de bus het touwtje ook de geur Jij en ik we speelden met tijd en jeugd in huizen op een…

kamelen met slappe bulten de brug waarop wij stonden die in reparatie nergens naar leidde mijn armen om jou heen bewoog jij leunde voor en achteruit, raakte mij met koude, rode wangen die vanzelf leek het wel mijn warme lippen vonden je was gevangen en je ontsnapte hoog boven ons in de lucht schreven zilveren vliegtuigen een teken wist zeker…

Hier is iets dat ieder wil hebben de warmte van een zonnige dag een koel lichaam tegen je aan zodra geboren op de evenaar de zon een brandmerk in jou een vuur dat gloeit in het merg thuis is waar de kachel hoog staat Iets dat iedereen wilde hebben het geluid van een dierbare stem die verhaalt van een leven lang omdat jij er bent niemand…

Mijn licht werd donk’re duisternis In een wereld vol met schimmen Een leven in dood’lijke droefenis Waar lachen werd tot grimmen. Maar dalen zijn om uit te klimmen En er zijn redders in de nood Die laten kleine lichtjes glimmen En bieden je hun warme schoot. Een aai, een streling, lieve woordjes ’n welgemeend hart onder de riem gevlochten…

Zoals zij is grootgetrokken uit de kleiïge bodem van dit aangespoelde land heupvol borsten zacht gelaat stem op hoogte zo danst ze het ritme van de wind van stil tot stormachtig tot ze mij vraagt te bewegen zoals ik ben een hark maar ze glimlacht mij in beweging en ik dans soepel als klei waaruit ik ben getrokken zoals…

we vrijden tegen beter weten met passie die ons alles deed vergeten maar in bewegen voelde ik het hoekige de klanken in je stem verspraken zich in weten je handen zijn nog zacht de warmte is verdwenen je streelt een koude huid en praat zonder geluid ik zie je strakke lijf het hunkeren in je ogen passie is niet te gedogen als vriendschap…

ik open je brief. -de letters m'n maal- op m'n lippen de hemel, zacht, die ik broos vertaal naar binnen. geen enkele grief. -elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

Een jaarlang al mijn glimjuich-heks een wonderfee met toverkolder ze heeft een maffe melige kronkel vol tinkel- en ook tankelvonkel in d`r goed gemutste bovenzolder De dagen die ik minder relaxed grommend in mijn wolfsrol kruip giet ze stiekem vol met giechelstof ze brouwt drankjes tegen duf en dof glanst mijn slechtste dag tot in een stuip…

De seconden in jouw ogen big bangen honderden dromen en broze korreltjes geluk van elkaar een omarming is een tocht in overvloedige warmte achter de tred van je hart de zoete woorden in je weet op mijn gezicht het geschapen geluk met een glimlach te onderstrepen laat de ons dan niet tot een stipje herinnering vervagen ik zie je graag…

Een deur die open zwaait ogen die elkaar ontmoeten blikken worden gewisseld in blijdschap bij het groeten Wijs in haar weten fluistert zacht mijn ziel wat zij al voorzien had toeval, heel subtiel Zoveel herkenning in ons beider leven, anders van karakter beiden door vrijheid gedreven Vriendschap in verbondenheid totale harmonie zo…

Ik zie de chaos in de lucht Alle sterren kris kras door elkaar Voor elkaar op de vlucht Terwijl ik ernaar staar Ik zie de chaos in onze relatie Alles kris kras door elkaar Tussen ons steeds die spatie Besef, terwijl ik naar de sterren staar.…

laat ik je wat vertellen over in stilte uren tellen over luidkeels roepen in de wind over het wachten op weinig als een kind over hoe ik naar mezelf zocht en toen ik me tegen kwam wilde veranderen hoe ik ben verdwaald op die tocht maar me weer vond in de anderen hoe ik woorden bedacht maar de stilte niet vinden kon hoe ik me gelukkig waande…

Mijn poes die is bevriend met de vogels uit de buurt het zal mij echt benieuwen hoelang of dat dit duurt. Dit is toch heel uitzonderlijk en tegen zijn natuur misschien is het maar even en niet van lange duur. Ik zal maar eens kijken hoelang of hij dat heeft dat hij daar zit te spinnen en ze koppies geeft.…

Tussen u en mij Zeedistel en zeekraal een lege plek voor ons warm zand en de zon die ter kimme gaat rood gloeit en uitdooft Ver, ver van ons stemmen verstrooid op de wind Een hond blaft en boven ons muziek als een lied Hier is de cirkel rond het lichaam veilig achtergelaten Hier bestaan wij hebben niets rollen af en aan vloeien…

Voorbij de jeugd het blad gelijnd en half vol geschreven ziet hij de kinderen aan en zich bezeren aan het leren van wat belangrijk lijkt Een twijfelachtig stempel drukt van jaren her Het langzaam wennen aan de dood die wenkt en wacht en trouw is als een goede vriend die sterven kan en daarom leeft op grootse voet…

Sterven van verveling. Kijken naar de liefde die met reclame begint. Geluk is vinden wat je met ogen zoekt. Slapen is vergeten en verdwijnen zonder een tovertruc. Wie je bent is wie je gelooft. Maar wachten op een vriend is hopen dat de vriendschap niet met oude woorden uitdooft.…

Terwijl zij de netten uitwerpt in een wolk van schuimspatten krijst de drenkeling en hijst zich aan boord, In de diepte een verzonken stad onder wuivend wier, een mossig koord leidt naar het schip gekraakt in een donderslag Nu rest er vermolmd hout, groeien er koralen op de mast, de oeroude glorie ligt aan scherven terwijl zijn tranen bederven…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen ik zal blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

Zeventien Lentes jong In de kerk waar ik eens zong zat een jongen, niet onaardig Zijn naam was Henk Kanon Zijn haren waren ietwat blond De scheiding zat opzij Zijn kleding onberispelijk Hij glimlachte naar mij En ik was in de wolken Ik lachte ook naar hem Hij was verliefd geworden Verliefd denk op mijn stem Of wat ik stond te zingen…