964 resultaten.
De laatste strohalm
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 365 Als versteend
kijkt ze met starre blik
voor zich uit
met de plotse hardheid
van gebroken ogen.
Haar eens zo rechte rug
zakt gebogen voorover.
"Het leven," zegt ze,
"kent soms geen mededogen".
Bevroren voelt haar lichaam,
zo koud en leeg. Ze bemerkt
nog slechts het kloppen van haar hart.
Haar voelen is helemaal verward
nu haar ziek…
Het lege huis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 465 Ervaar jouw gevoelens in het lege huis
met de kanker als een woeste vogel
in een vogelkooi van ziek gevoelde dagen
jouw uitgehongerde lijf
lezend, in ziektebed, uit zelfbehoud
muziek van doden, eerder gestorven
dan de vrouw die je, geestgericht, liet blijven.…
stilte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 449 ach het nadert
onontkoombaar
als de nieuwe maan
onomkeerbaar
als dood na leven
nog zijn wij ontheemd door pijn
te verstrikt in het verleden
te gehecht aan het heden
om het te kunnen accepteren
dat verlangen naar het pijnloze
die beleving van de stilte
als troost voor het einde…
memorabel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 365 de eerste steen
het eerste licht
de schemering
het duister
we vergeten snel
omdat het moet
zijn het nu blauwe
bruine of groene ogen
ontwaken
sluimeren
in eeuwigheid
aan de horizon
gloort een regenboog
geurig in kleurrijkheid
bereikbaar met open handen
op blote voeten
zoals het was…
hoezo ongelijke strijd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 426 hij staat op punten vóór
de vijand tegen wie ik wel móet véchten
zoals ik vaak van kenners hoor
maar ik mag hem wel
als hij zich koest houdt
kunnen wij nog samen door één deur
sindskort heb ik een deal gesloten
met hem, er is een tijd van strijd
maar ook weer van op adem komen
begraven wij de strijdbijl voor heel even
dan raak ik zelfs…
Ongerust
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 330 kijk ze daar nou zitten
wat zijn ze klein geworden
pa en moe
toen wij uit huis gingen
vertrokken zij naar
't platteland
om de drukte te ontlopen
te genieten van wat is
de rust
nu pa ziek is, is de toon
veranderd, hij is stil
en moe zenuwachtig
kijk hem toch liggen
in dat te grote witte bed
dochters aan zijn zij
komen voorzichtig…
Zee fluistering
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 299 daar
waar de golven
zachtjes kabbelen
draagt
de ene hand
de andere…
Verlaten in uw land
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 438 ( pa )
leven in het voel van verlaten
wuivend op een kaal heideveld
zoals het dorre dopjesgras
gevangen in een wirwar
als van zwevend spinrag
over het koude moeras
een dof berkenblad
in ongedurigheid cirkelend
rond verarmde grond
gelijk de nijverige herder
die een schamele kudde drijft
in eenzaamheid verstomt
de staf als…
Nostalgie brengt mij huiswaarts
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 355 Een gapend gat
is als de wond waar ik
Omheen dans
Een afgrond waar
mijn hand de hemel
niet plukken kan
Waar dorre bloemen
mijn vermoeide aangezicht
ontsieren
en de echo
van lieflijke klanken
wegsterft
Ik vind ogentroost
klimmend tegen blinde
muren
in vale herinneringen
aan een zacht bemoste
bedding
waar ik mij te ruste…
woensdagmiddag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 340 de gang leek eindeloos
zoveel verder, wrang verloren door het kleine lijf
zo breekbaar bij het glas
verscholen in het raam zag ze zelfs de hoogte niet
of ons
de weg was weg;
geen deur die houvast bood
de klink was slechts een voorwerp
onder witte vingers
samen glimlachten we wat
omdat
de stoel wat warmer was dan alle koude muren
binnen…
Griep en meer!
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 545 In allerlei commercials
worden griep- stoppers
aangeprezen,
echter laten we eerlijk zijn
en vatbaar wezen:
de verkoudheden zijn nog nooit
uitgeroeid!…
Wie ben ik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 313 Wie ben ik om uit te leggen
wat separatie is
Geen woorden kan ik vinden:
verwaandheid?
-Onschuldig zat ik in een cel
te boeten voor verwardheid-
Nu loop ik stil
de weg naar morgen
Woorden geven
mijn gesteldheid weer
Langzaam loop ik de weg,
zoekend naar onbekende beelden.…
Koortsnacht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 220 Die nacht,
op bed met koorts
dacht ik aan de reizen
in jeugdigheid verzonnen
zonder antwoord in jouw huis
en de stilte in de nacht
dwong mij te luisteren
naar de vreemde signalen
die mij
in mijn droom vervreemdden
en dit kleine huis omringden
met een zwaar juk van intimiteit
in mijn nachtboek volgeschreven.…
Beklijven
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 261 het in de schoenen geschovene
valt haar slecht daar ze geen
maat drieënveertig heeft
geweldige leugens ontpoppen
onophoudelijk in een smerig
gesponnen web
waarvan de daadkracht allang verlopen is
hangt de uitgekauwde waarheid
aan 'n zijden draadje…
Soep van de dag
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 770 op een dag vergiste de dag zich in de dag
maandag scheen zondag
vrijdag verdween
de donder daagde
dinsdag uit
om van woensdag
gehakt te maken
zaterdag
knaagde merg en been
in de oersoep
van tijd
Dementia
roerde de dagen dooreen…
K*
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 301 Als je in een jaar
met alles dat je in je hebt
hebt gevochten voor je leven
hoe kan het nou zo zijn
dat je ondanks dat het niet anders kan
zo plots bent opgegeven.
Hoe kan het dat je niet meer mag
niet meer kunt en niet meer ziet
dat je gegrepen bent door K
het oneindige verdriet dat rolt
in tranen over wangen
als spat op de grond uiteen…
Adembenemend
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 361 de tijd stokt
alsof er minder seconden
in 'n minuut gepropt zijn
is het moeilijker beklemmender
waar de grens ligt om er een halszaak
van te maken, of om erin te berusten
neem ik nog een allerlaatste teug
bekijk de zon die adembenemend mooi opkomt…
Van koraalrood naar ultramarijn
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 207 Koraalrood vloeit pijn
uit diepe wonden
gesneden door een bijna dodelijk lot
Facetten der vermetelheid
die het grootse hart
koperkleurig doen voortstuwen
verhinderen de aftakeling
naar een noodlottig leven en
verbazen vriend en vijand
Door kracht en zegen,
een Herculeske daad
in deze Titanenstrijd
zal op het scherpst van de snede…
twaalf uur
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 235 de tafel droeg een lepel, bonen en een bord
jouw handen droegen niets
slechts leegte tussen vingers
een verloren woord hing in je ogen
ik droeg jou
en wie je was
gaf mijn weten opdracht
in jouw nood de hand te zijn, die
leven bond
machteloze happen pap
verdwenen
in jouw weggedwaalde mond…
Op de kronieken van tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 304 jij spreekt al zolang
blijft de oude
al zwijg ik vaker in de herfst
vlucht weg voor mezelf
om te genezen
de herfst verkleurd
mijn voeten, handen, mond en ogen
ik zal dit seizoen weer overleven
ink letters als een gebed
op het ongemak van ziekte
soms zwak, na al dat tobben
kom ik steeds weer bij jou
ik hang aan ’t oude
of het nu gaat…