Jouw aanraking beklemt me,
jouw kus doet me verstijven,
jouw geur blijft hangen
als van iemands parfum die
in de gang blijft rondzweven,
Maar dan in m'n hoofd.
In mijn gedachten spookt hij rond,
net als de herinnering
van wisselende seizoenen en hun
graspollen, dorre bladeren,
knispering van de witte deken.
Echter zij zijn vluchtig waar…
Ik draag mezelf met me mee.
Soms ben ik loodzwaar,
soms juist licht
Mijn ziel vult soms slechts mijn
halve lichaam,
de rechterkant,
links is leeg.
Mijn hersenen echter, zijn compleet
gevuld tot de nok
overvol
Ze kennen geen slaap,
dat is de enige leegte,
Die stuurt de lacune in mijn lichaam
Is dit van mij? Het voelt me
af en toe vreemd…