23 resultaten.
Storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 32 We zijn hier om te schuilen
voor wind, regen en de storm
in de herberg met het rieten dak
liefde zal de kunst veroveren
zeg je met een klassieke snik
in jouw stem, die somber klinkt
we bestellen een kop koffie
met appeltaart en slagroom
tijd tikt voorbij onze droom
het waait nu flink buiten
praat je verder, en het regent
het komt met…
Wat moeten we doen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 Nu de natuur naar de knoppen gaat
terwijl de lente neigt naar bloeien
wie kan het bloeden nog stoppen
Moeder Aarde verdrinkt in tranen
wat moeten we doen
plantaardige kaas is niet echt lekker
en de ouderwetse worst
zorgt voor culinair plezier
de koe overslaan
is niet zo makkelijk
maar met veel minder vlees
moet er toch een hoop lukken…
Nobele echo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 69 Er klinkt een nobele echo
van onbezonnen jeugdige adoratie
het idool van de vitale liefde
is als een oude totempaal verzadigd
de zon daalt
in mijmeringen
over het idee
van het diep verbinden
van onze zielen
en het bevredigen
van onze menselijke verlangens
veroorzaakt opwinding
die moeilijk te beschrijven is
omdat liefde ons…
Demasqué van het duister
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Nog dwalen de gedachten
in verdachte omstandigheden
door de wellust van de nacht
heksen vervullen nachtmerries
met laakbaar amusement
dichters vullen lege ruimtes
honger dwingt de mens
tot dwaze dadendrang
ontlasting zorgt voor hoop
en wie werkelijk waakzaam is
ligt woelend wakker in het zweet
ademhalend uit het dikke donker
ontmaskering…
Abstractum van de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 De eenzame winternachten
keren terug naar oude waarden
ware aard doorklieft het donker
we ontdoen ons van textiel
voelen op tast de verlegen huid
gezichten vervagen door het duister
het zaad gedijt in nauwe kieren
in machteloze bekoring gesmoord
in het abstractum van de nacht.…
Oude jenever
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Verdwaald zoek je naar troost
in een kroeg in Amsterdam Oost
eindelijk mag jij helemaal jezelf zijn
je bent ver heen en nog niet terug
je vindt geluk bij plastic bloemen
en toch ben je waar je bent gebleven
waar geen kleur het grijs verbreekt
altijd vrolijk, je heft het glas
loze woorden, je blijft een gast
leeft jouw leven in een liefdesplan…
Wijn en dromen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Wat zal er van ons bekomen
in de tijd van wijn en dromen
uit het oog en door de dood verloren
wat zal er van ons overblijven
als onze overblijfselen zijn vergaan
misschien een liefdesaffaire
uit wat vroege jaren
een laatste hoofdstuk
uit een oud verhaal
een vol gekladderd tekenschrift
voor wat taal niet kon halen
een sandalenrebel zonder…
Donkere uren
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 138 De donkere naakte uren zijn gekomen
van waarheden en einde aan geruchten
een sterrenlucht beschijnt de dromen
over grote steden en in kleine gehuchten
en met een zilverwitte baard bedeeld
die ons even vergeten doet ons leed
is er een man in rood kostuum gekleed
op christelijke leer gestoeld en breed
uitgemeten onder een versierde spar
bedenken…
Zwerver
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 In zijn eigen aardse bestaan lag er een eikel
in de regen naast de eikenboom in het park
toen het droef werd omdat het herfst was
het lichtgewicht tussen ontbladerde bomen
als de wind een fluisterend dromen
hoe een man zonder geld aan liefde kwam
en alsmaar zwierf door stille straten
hoe de daad van romantische liefde
tot in diepste…
Bomen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 185 Bij nacht wanneer er niemand getuige is
op het onvolprezen groene kerkhof
van de eigentijdse melancholische narcist
waar bomen simpel bomen zijn
is de echo in haar oren te horen
nymfomane van het woordgebied
met beide voeten op de grond
geworteld in het ruwe heden
buigen de ontbladerde takken
voor woedende wind, weerbarstige regen
breken…
Stabiel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 139 Zwalkende beelden om me heen
rode wijn geschonken in wankele glazen
mijn voeten raken de grond
maken verbinding met de aarde
ik sta stabiel hier in mijn blote kont
en schat mijn omgeving op zijn waarde
blond en bloot met blauwe ogen
slechts in een onderbroek gekleed
staat hij tegenover mij te zwijgen
alsof ik een doorleefde plant ben…
Brug
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 59 Je hebt een smalle brug gemaakt
tussen het landschap en jouw dromen
en het landschap van jouw dromenland
toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid
machinerie van economische welvaart
welzijn van natuur in het nauw gedreven
verleden rekent af met onschuld
allemaal betalen we de rekening
zonder natuur is er nauwelijks welzijn
de brug is…
Wodka
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 Wilde blauwe vlinders
bespieden sluwe wolven
op Russisch grondgebied
waar de Veluwe veel groter is
lenige wilgen deinen weemoedig
met de wind mee in een strijdlied
zie daar de wilde paardenbenen
onder de heldere blauwlucht
van bonte horizonnen
uit de verstilde verte
rivieren drinken
bloeddoorlopen
labiele emoties
monsterkoppen…
Wilde bloem
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 81 Je loopt op blote voeten
langs de rivieroevers
om de wilde paarden
te zien met eigen ogen
dwaalgeest ben je geworden
door leugens en het bedrog.
Logica die je jarenlang had
met ochtendregen verdwenen
afgeschud jouw kleurige jas
jouw plastic glimlach
niet langer jouw gezelschap
vrijheid heeft een betere lach.
Dwaalgeest je wortelt…
Nooit meer onbezonnen
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 99 Er is geen noodzakelijk verband
tussen de eenzaamheid van nu
en de eenzaamheid van vroeger.
Je probeert de dagen te begrijpen
tussen wat doorgaans gewoon was
en tegenwoordig gebruikelijk geworden.
De ultieme bezinning is niet ver weg
ligt achter ieder boek te slapen
je voelt de affiniteit van de vereniging.
Aangetrokken door het groepsgevoel…
Nachtwoud van het oeverland
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 126 Het licht van rust scheen
op gevallen herfstbladeren
alsof ik iets wilde zeggen
voordat je weg zou gaan
te lang had ik gezwegen
bij wijze van eerbied
nieuwe verlangens kwamen
naar het nachtwoud op het oeverland
in mijn verbeelding was het anders
in droeve herfstwind van toen
vreemde geluiden hoorbaar
kalme echo van de nacht
er werd…
Echo van een zomerdroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 173 Of ik iets wilde schrijven
voor als je zou ontwaken
in jouw doodskist vroeg je mij
bij wijze van grap op jouw sterfbed
heimwee waaide woedend weg
over zilte stranden van verlangen
in mijn fantasierijke verbeelding
over de zwoele zomeravond
intens was de liefde, warm
het zand als kleding, naakt
was de echo machtig
als een vlinderhart…
Conversatie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 121 Er is geen noodzaak of urgentie
om de twijfel te verdragen
in innerlijke angst gevangen
proberen met elkaar te praten
zelfde toekomst in het verschiet
niet projecteren, geen projectie
we blijven het proberen
jouw stem klinkt helder
ik luister en ik fluister
alle geluiden klinken vaag
ik probeer je te ontwijken
in dezelfde nuchtere boekdelen…
Horizon van zwijgen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 115 We zitten niet meer
op dezelfde golflengte
de horizon wordt vaag
een schim uit het verleden
een dwaze droom in het heden
we spreken niet dezelfde taal
jouw stem klinkt in het duister
je doet net of ik niet luister
alle geluiden klinken traag
ik probeer je te vergeten
in dit uitheemse niemandsland
op het kerkhof van Chaos
er is geen…
Wij denken allemaal
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 122 Wij denken allemaal
in dit treurige papengaaienland
op het kerkhof van Penibel
over de urgentie van het zwijgen
noodzaak van de droeve stilte
en het begint aan de buitenkant
niet van binnenuit
want daar huist het geweten
we weten het, er is niet veel te doen
op het kerkhof van Penibel
maar misschien kunnen we gaan vissen
en…
Gedachten lezen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 381 Emoties beklinken deze avond onverhuld
reeds verwachte einde van mijn ongeduld
je kunt mijn eerlijke gedachten niet lezen
hoeft mijn zuiver denken niet te vrezen
ik laat je gaan met die andere vrouw
in wetenschap dat ik nog van je hou
bewaar momenten van daarnet en toen
en geef je als afscheid een hartelijke zoen
al kun je gedachten niet lezen…
Denk je werkelijk
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 246 Denk je werkelijk
voor de wereld van bomen
in het thuisland van een droom
dat deze liefde kan vervagen
wil je begrijpen dat het kan
dat jij je misschien vergist
en niets van dit alles
bewaard blijft voor later
of ga je mee
met die vrouw op de kade
in een wereld
zonder vertrouwen of genade.…
Wij denken allemaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 245 Wij denken allemaal
in dit treurige papegaaienland
op het kerkhof van Penibel
en het begint aan de buitenkant
niet van binnenuit
want daar huist het geweten
we weten het, er is niet veel te doen
op het kerkhof van Penibel
maar misschien kunnen we gaan vissen
en een bioloog aan de haak slaan
doorgaan met ontleden van samenhang…