Jacob van Artevelde, geboren in Gent
woonde in een heel chique tent
Hij schreef duizenden gedichten
en stuurde naar alle vrouwen liefdevolle berichten
maar het bleef toch vooral een gestoorde vent…
woorden zijn als rozen
als je niet uitkijkt zijn ze een messteek in je hart
als je ook maar kijkt naar iemands lippen
zonder de woorden te verstaan
zie je wat ze echt bedoelen
ze zeggen wat ze niet menen
Een band
vaak gesmeed van een glimlach,
Van koud staal
slechts een eerlijk woord
smeedt een band
stevig en onfeilbaar
en slechts gesmeed…
ik zit daar
zie de kleuren veranderen achter het raam
dan eens nieuwe dan eens volle maan
ik stook de kachel op
de mensen verdwijnen van de straat
misschien omdat de kou niks heel laat
van ijzig grijs wordt het zilverwit
en dan begint de schone lei
steeds harder beginnen vogels te fluiten
alle kou uit hun lijven
groen is er nu overal
toch…
de regen tikt tegen de ruit
en maakt lange strepen
op mijn gezicht
ogen roodbevlekt
door de stromende regen
ik zeg geen woord
en bijt op mijn lip
een ijzersmaak
en weer die regen
ik geef geen kik
als een gesloten kist
die niet open kan
soms heb ik geschreeuwd
niet dat het helpt
vergeten doet het niet
gegrift in mijn geheugen
met een…
Verlaat ons niet,
Gedaante wiens onenigheid
Vervliegt in tijd van liefde
Leef lang niet langer dan gewoon
Wil stil staan en
verder niet meer lopen.
Bevroren momenten, gejaagd door de sneeuw
Met rode lijnen van tragiek en triest
Zijn allen die niet langer hopen.…
Ik zou graag samensmelten met mijn woorden
Gesmeden van het puurste ijzer
Aambeeld dicht bij de hand,
daar gaan zoeken en stil kunnen zijn.
In een tussenhaven,
een station waar niets vertrekt.
Er wordt gewacht,
Er wordt gezwegen,
Snijdende woorden,
Dringende zinnen,
Smeed het ijzer, ik blaas het glas,
Tussen mijn lippen
En handen.
Ik…
Een mens, een roos gelijk
fijne bladen, zoete geuren
maar met doornen die steken,
verborgen achter prachtige kleuren.
Een mens, een vlinder gelijk
vluchtig vliegt hij, weg van de waarheid
weg van kwetsende woorden
want zo is een mens, voor altijd...…