Alle inzendingen van Anne Marsman

Vraag maar niets, zeg maar niets, luister maar niet naar me. Zie me gaan, merk me op, kijk hoe ik mijn leven leef. Denk aan me, hou van me, maar kom niet dichterbij.…

...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van, maak ik stilletjes kapot wat jullie zo geweldig vinden. Ik ben niet wijs, zelfs niet verstandig, ik ben niet slim, niet mooi, niet leuk. ...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van maak ik stilletjes kapot wat toch nooit waarheid is geweest.…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Mijn tranen doen je niks zei je In mijn pijn geloof je niet Jij weet beter. Door geen enkel vuur ga jij voor mij Zelfs niet door een regen Jij weet beter. Jij hebt mij al losgelaten maar ik heb jou nog vast Jij weet nu eenmaal beter en ik ben slechts een fantast.…

Je maakte me kapot, gelukkig en blind voor alles wat er toe deed. Je nam weg wat ik niet voelen wilde, kon of mocht. Nu zeg ik jou vaarwel, ook al blijf je altijd bij me. Ook al was jij mijn bestaan. Vaarwel.…

Harder lopen langer lopen verder van mezelf vandaan Gedachten in de achtervolging Gevoelens op me neer te slaan Altijd op weg maar nooit kom ik aan Harder lopen dan de waarheid verder van mezelf vandaan…

Meisje zonder tranen Meisje zonder lach Meisje zonder woorden zonder stem, zonder gezag Meisje zonder liefde Meisje zonder doel Meisje zonder hoop zonder geloof, zonder gevoel Meisje zonder streven sta niet langs de kant Wees in jouw eigen leven niet meer de figurant…

Je kon alleen gelukkig zijn - zo dacht ze - door te streven naar het beste, daar te gaan waar niemand ging Geluk was immers - zo dacht zij – enkel voor de beste haalbaar. Doelen stellen en dan streven, kon zo moeilijk toch niet zijn En iedereen die was gelukkig, - iedereen behalve zij - Maar streven kon ze als de beste, allang haar doel…

Soms Zijn de stiltes In het geschreeuw Pijnlijker Dan de woorden…

Was het dwaas van mij te denken Dat jij mij nooit meer zou verlaten? Heb ik dan te makkelijk gedacht Toen ik met jou heb zitten praten? Ik heb mijn vertrouwen aan jou geschonken Heb ik toen misschien gefaald? Of heb ik de woorden van mijn ziel Naar iets onbereikbaars toe vertaald? Was ik de waarheid voorbij gelopen Toen ik jou in mijn wereld…

Huilen Zonder tranen Pijn Zonder gevoel Schreeuwen Zonder woorden Streven Zonder doel Ik Zonder mezelf Verloor Zonder verliezen…