28 resultaten.
DE HERBERG
poëzie
3.0 met 6 stemmen 900 Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt
de landweg langs die leidt naar verre steden,
hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht,
uw uitgesleten dorpel op zien treden.
Wie moe zijn stap de avond tegenricht
en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden,
groet blijder hart van wijd uw lampelicht,
waar zoete nachtrust wacht zijn matte…
Kloffie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 95 Voel jij ook het lustig verlangen
van kwetsbare voorjaarsbloesem
op zoek naar onzekere schoonheid
omdat de stad nog ligt te slapen
ochtenddauw in het park parelt
diep van binnen bloeit de lente
nu je in jouw oude kloffie koffie drinkt
en nadenkt over problemen in de wereld
terwijl ik zorg voor zoete koffiekoekjes
merk jij dat de mensen…
Zwerversvallei
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 82 De nacht schreeuwt zijn wanhoop
over de okergele natuurstranden
in de zompige zwerversvallei
whisky drijft driftig naar de keel
in alle omstandigheden te veel
voor veelbelovende dwazen
wijn en schuldgevoelens ankeren
onder het schip van het geweten
het onderbewustzijn ijverig
zoekt naar de kurk
maar vindt geen fles
de laatste stappen…
Resonans
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 53 het is een levenskunst
om bij het ouder worden
in je hart kind te blijven
waar werelden elkaar raken
verbeelding schaduw tekent
in onderlinge samenhang
tot ze je uiteindelijk
naar de zilte oevers brengen
van eigen spiegelbeeld
hunkerend naakt en onbedorven
in de ziel van een stilleven…
Eigen schaduw
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 95 Er is een zwarte bladzijde
over het ruisen van het leven
bedoeld om in alle eenzaamheid
aan een vreemdeling weg te geven
een duistere schaduw van jezelf
wanneer je niet meer kunt praten
het dolle feestgedruis is afgelopen
vergeef jezelf tussen de zondaars
je doet wat je niet kunt laten
maar je bent lam en straal bezopen
keer je…
Droom lustig
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 769 De werkelijkheid
kent vele gezichten
de wereld komt binnen
onrustige berichten
gedachten zaaien nieuwe dromen
droom lustig viert het hart een feest
om het einde te vieren
van een vers begin
afscheid nemen
van wat is geweest
droom lustig
gaat het hoofd
op avontuur
en hangt haar spiegel
aan de zwarte muur
de rituelen worden…
Ik citeer niet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 Er valt een idee
over een liefdesaffaire
op haar gestifte lippen
wanneer de zon
als een koperen ploert
over het weekend schijnt;
Het is bijna werkelijkheid
haar stiltedromen
kan ik horen in het verlangen
ik probeer te begrijpen
waarom ze zo vaak
van idee verandert
Ik citeer niet
ik weiger haar hart te citeren.…
DE HERBERG
poëzie
3.0 met 8 stemmen 913 Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt
de landweg langs die leidt naar verre steden,
hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht,
uw uitgesleten dorpel op zien treden.
Wie moe zijn stap de avond tegenricht
en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden,
groet blijder hart van wijd uw lampelicht,
waar zoete nachtrust wacht zijn matte…
ZWERVERSLEVEN
poëzie
3.0 met 7 stemmen 836 Wat norse wrevel legde in uw borst
die wondre drang om, met uw kinderbende,
jaar in jaar uit te zwerven zonder ende,
uw orgel draaiend voor de schrale korst;
Gij die u nooit aan werk of tucht gewende;
met onbezorgdheid uw bestaan omschorst,
en willig op uw sterke schouders torst
de jammerlast der dagen van ellende?
Van d'arbeid wars, trekt…
Koperen ploert
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 Wolken wit in blauwe lucht
laatste dag in nieuwe tijd
vreemde sfeer in dit gehucht
weekje zonder haat en nijd
krekels klinken in het riet
vrouwen hangen aan de was
heerlijk is dit zomerlied
kinderen spelen in het gras
gedachten zaaien nieuwe dromen
de zon is weer zo groots gekomen.…
Winternacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 528 Zwijgend en als uitgestorven
ligt het dal in winternacht.
In haar kleed van blanke vlokken
sluimert de aard, zo diep, zo zacht.
Aan de klare sterrenhemel
gaat de maan haar stille gang.
In haar schijn ligt daar de vlakte,
scheemrend, als een maagd zo blank.
Uitgegaan is 't laatste lampken
dat van ver u tegenglom.
Onder witbesneeuwde…
Dies irae.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 357 De doodsklok galmt met doffe slagen,
een naar gelui, dat dorp en gouw
de droeve mare melden zou:
een dode wordt ter kerk gedragen.
Traag volgt de stoet van vriend en magen,
in 't zwart gekleed, de ziel vol rouw
om hem die heenging, plichtgetrouw
des levens last droeg en zijn plagen.
De boetpsalm jammert... smekend teer
hoort men…
LIJNPAARDEN
poëzie
3.0 met 1 stemmen 389 Aan de lange lijn gekoppeld
waar het zware schip aan drijft;
druipend van het zweet dat droppelt
langs hun lenden oud, verstijfd;
Willig trekkend aan de stangen
gaan twee ruinen, bruin behaard,
hunne stille slentergangen,
een van stap, langsheen de vaart.
Stikkend heet is ‘t hoe ze blazen,
schuddebollen in het gaan
en naar ‘t steken van…
dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 209 dag dorre dag
nu ga ik slapen
ik vervloek
je zonovergoten vrolijkheid,
je tijd,
je mensen,
en je niet aflatend gezeur,
je iedere dag weer 'zin' te geven.....…
Stoppel-veld
poëzie
3.0 met 2 stemmen 987 De velden liggen stoppelbloot,
geplunderd en geschoren;
geborgen in der schuren schoot
ligt dorsensklaar het koren.
En wat geen schuur, hoe breed en hoog,
kon bergen in haar wanden,
staat veilig daar, gebermd en droog,
in mijten op de landen.
Geen halm meer wiegt; 't ligt alles kaal.
En blank en blauw van veder,
strijkt, zwenkend in…
draaimolen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 84 niet ik maar iets anders,
steeds meer
met de achtergrond
een draaimolen
het is niet anders,
tot het eind
draaiend…
Ik citeer niet
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 144 Als dagen versleten in sneeuw
in stilte om de nachtwenk schreeuwen
en jouw honingzoete belofte
in een duistergrauw gewaad
langs het heimweebed mag
slenteren op zoek naar de juiste
toonzetting van verloren woorden
toevertrouwd aan ’t innerlijk behang
ik zal niet citeren.…
Violette
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 495 Zij drinkt
uit regendruppels
dromentranen
en met een parodie
over haar liefde
sluit zij de dag
maanlied minnend.…
De kranen
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.184 Over heiden, over venen,
drijvend in de hoge lucht,
Door de avondgloed beschenen,
trekt de wilde kranenvlucht.
Uit het koude Noord verdreven,
reppen ‘t machtig vleuglenpaar,
Wenden zij naar ‘t Zuid de steven,
Zweven over, schaar bij schaar.
Boven sluimerstille heide
waar geen voglenzang meer schalt;
waar het leven langzaam scheidde
en…
OP GODS GENADE
poëzie
2.0 met 3 stemmen 737 Vedelspelers, orgelkramers,
drijf de nood uit muffe kamers
ons door 't land met wijf en kind;
door de zwerverszucht gedreven
gaan we blijgemoed door 't leven,
zonder zorg, door weer en wind.
Onze planken huizen trekken
wij, geduldig als de slekken,
voort langs dal en heuveltop.
Naar het noorden, naar het zuiden,
waar de kermisklokken…
HET VADERHUIS
poëzie
3.0 met 2 stemmen 846 Ginder in de delling
onder 't blaârgeruis
van die hoge beuken,
ligt mijn vaderhuis.
Lang reeds dood is mijn vader,
moeder wordt zo oud,
en de ganse hoeve is
mijner zorg vertrouwd.
Gij, de bloem der meiden,
knap, van leden struis,
wilt gij met mij wonen
in mijn vaderhuis?
Moeder heet u welkom
aan de stille haard;
gans mijn liefde…
KLOKKENKLANK
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.092 'k Zit zo vaak in 't avondgrauwen
over 't veld naar u te schouwen,
waar ge nog in gouden schijn
ligt te scheemren, dorpje mijn!
Boven uwe rode daken
zie 'k uw hoge toren waken,
die de schaduw van zijn kruis
afwerpt op mijn vaderhuis.
'k Hoor van ver uw klokken galmen,
feestlijk soms als vreugdepsalmen
en soms klagend, naar en droef…
DE BLADEREN VALLEN
poëzie
2.0 met 12 stemmen 1.202 De bladeren vallen
stil, een voor een.
De vogelkens alle
die gaan nu heen.
Leeg liggen de velden,
zo kaal en bloot;
de stoppelen melden
de zomerdood.
'k Hoor 't roepen van kranen,
die trekken voorbij;
een stil vermanen:
ook gij... ook gij...…
plotselinge groei
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 171 een rare nacht van
wakker zijn en
slapen en
wakker zijn en
slapen en
wakker zijn en
alles werd helder
onverwacht als die dag in de zomer waarop
ineens overal
mieren opvlogen
realiseren: ik
kan zelf mijn keuzes maken, mijn
keuzes maken
stoppen met die lessen op maandag
waarvan ik – plotseling – weet
dat ik daar al jaren minder…
Beer Bruno doodgeschoten in de Beierse Alpen
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 381 Als beren boeren blijven plagen
mag je ze wel verjagen.
Desnoods, als ze van land verhuizen,
ook nog ontwormen en ontluizen.
Maar stop met het ontberen
door kogels uit geweren !…
verloren en weer doorgaan
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.970 ik ben mijn moeder verloren
verloren aan kanker
mijn vader is weg, nu blijven mijn
broertje en ik over.
ik had beloofd aan mijn moeder dat ik op mijn broertje zou passen
en hem bij mij zou houden.
ik wil hem niet kwijt raken
want wat blijft er dan nog over....
niet veel.
ik wil hem terug maar dat krijg ik niet,
ik haal hem terug en…
Winter 2002
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.220 Winter
De winter is nu gekomen, de tijd van de kou
Als ik soms kijk naar de tijd op de kerktoren
Dan denk ik weer een uur voorbij zonder jou
Dan voel ik me leeg en verloren
Ik heb de winter niet eens zien komen
Ik heb de herfstbladeren niet zien gaan
Voor dat ik het wist waren ze van de bomen
Mijn leven heeft 2 maanden bij jou stil gestaan…
Helemaal leeg
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.564 Wat als ik je het nooit verteld had
Was je dan nog wel bij me schat
Is het nu allemaal voorbij
Ben je nu gelukkig en blij
Ik weet het allemaal niet meer
Ik bedenk me keer op keer
Wat heb ik toch allemaal gedaan
Waarom zie je me niet meer staan
Ik kan je niet vergeten
Mijn hart is in tweeën gespleten
Een deel van mij, een deel voor jou…