inloggen

Alle inzendingen van Augusta

23 resultaten.

Sorteren op:

In de duinen

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.653
Daar is het blanke zonlicht overal en vult de dag zijn beker tot de rand. Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal spelen, als in een kelk van diamant. Lichtdruppen storten in een parelval ; hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand de blanke lichtdauw spilt, een zilverval van zon op witgrijs zilvermos en zand. Stil ligt hij in de diepe duinendel…

Oorlogszomer

poëzie
4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.720
In diepe nis van donker lover staat bloedige zomer met zijn licht gelaat, gelijk in diepe zieleduisternis een brandend leed lichtend geborgen is. Een brandend leed zal deze zomer zijn, in 't hart der mensheid een verholen pijn, een alsemdronk zijn vroege-morgendauw en al zijn lommer als een floers van rouw. En als een floers van rouw, dat…

Treurnis

poëzie
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.632
In de lente met het eerste groen is mijn leed geboren nu geven de bladeren schaduw en doen hun ruisen horen en mijn leed leeft sterker als toen en het zal niet welken met het welkend lover, het gaat niet over 1926…

Verlaten weg

poëzie
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.468
De eenzaamheid op zonbeschenen wegen is erger dan die in de schemer sluipt, kom haar niet op de volle middag tegen als zij met huiverkilte uw hart bekruipt. Zij is en is er niet, zij is doorschenen gelijk een spooksel van het levend licht, maar alle leven is uit haar verdwenen en dood staart uit haar wezenloos gezicht. Toch houdt zij u in…

Op de verbrande hoeven melden de hanen de dag

poëzie
3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 2.053
De hanen melden de dag, als zij immer deden. Gisteren woedde de slag, gisteren heerste de vrede... De hanen melden de dag. De hanen riepen het licht over de wereld uit, toen het doofde in een aangezicht donker van aarde en kruit. De hanen weten niet hoe rood de morgen is, die hun eeuwen oud lied krijst door de duisternis. De hanen melden…

EENZAAM KERKHOF

poëzie
4.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.203
De witte grassen bewegen en komen heen en weder door wind en dauw, de takken wiegen hun stille dromen op donkere armen in sluiers van rouw, het sleepkleed der treurende essenbomen raakt bloeiende grassen in avonddauw. Hoog groeien de grassen, wind die ze zaaide, wind die ze verwaaide, zij bloeien uit, geen hand die ze plukte, geen zeis die…

Een verbena

poëzie
4.0 met 37 stemmen aantal keer bekeken 1.574
Een bloem bloeit aan de wegen bleek in een zon van jaren her, rood - haar laaft de regen die viel in een zomer, al ver. Spokende zomergnomen mengen de beker en breken het brood; haar drenken verre dromen, zij bloeit zo bleek, zo rood.…

VERSCHIET

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 332
Grijze torens staan als horens van de neergevleide stad, en ik peize welke wijze ritselt in het popelblad. ‘k Wou wel gâren op mijn snaren wat daar doemt uit nevelrag, en te noene boven ’t groen zingzoemt in de zomerdag.…

Als toen.

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 414
Wat blauw en wat wolken die blank staan stil boven de duinenlijn, de bogen van duinhelm die rank gaan rijzen uit wiegend gedein. In 't voetpad de zandige sporen van 't karrenwiel, breed en zo diep; ver over de velden de toren een wachter en toch of hij sliep. In greppels het geelbruine water al wazig van 't kiemende groen....…

ZOMER

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 476
0 Zomer, die wenkt met handen op 't zonnig pad! Ik zie geen wenkende handen, 'k zie 't eikenblad rood in de jonge toppen... 0, wenkte dát? Ik ga de rulle paden 0, wat is dat? Dat zijn twee vlindervleugels, geen eikenblad. Twee rode vlinderwieken, die zeggen... wat? O, zie mij van zonnige hemel, Zomer, zo vreemd niet aan! Hoe kan…

Zij die de oorlog willen

poëzie
5.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 857
Nog ieder voorjaar vloog verloren wijd, overal de kersenbloesem, 't licht bekoren van bloesemval wij zagen 't aan en wachtten 't groeien tot vruchten rood uit kwistige overvloed van bloeien, onverschillig voor leven of dood. Eerst nu uit overvloed van leven en uur aan uur het moordend vonnis wordt geschreven…

In het oerwoud

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 597
Liefde’s wezen is zo teer en ons hart is het ruige bos en wij weten haar daar in de wildernis alléén en van alles los, van alles, van wereld en schone schijn om enkel te zijn wat zij is: een vlam, een verlangen, een felle pijn, een kreet in de duisternis. Wie ’t spoor in de bossen bijster raakt is daar aan de dood gewijd, en liefde zwerft…

WAPENSCHOUW

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 418
Hun lichte vaantjes dragen blaadjes fijn van bramenbloesem in ’t omsloten dal; en vedergrassen, wit in zonneschijn, wuivende pluimen van de vestingwal. Langs heel het duin een flikkerende lijn van lichte lansen, op de omgang, al in dichte rijen hooggericht en pal: de helmenbossen, die speerdragers zijn. Boogschutters anderen; op…

Anders niet

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 861
Dat zal niet zijn dan een licht verloren, een zilverig sprookje van zon, niet meer. Weg woei de wind over 't groene koren, zonneblank bogen de halmen neer ach ! anders niet dan wat licht, verloren in wuivende aren, wie vindt het weer? Dat zal niet zijn dan een woord verloren, op stofwitte wegen een bloem, niet meer. Weg woei de wind in het…

Dagen voorbij

poëzie
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.170
De langzame opstanding van het koren onder de hand van de wind. Door zeegroen waas van jonge korenaren zien blauwe bloemen, als door morgendauw. O dagen, die voorbij zijt, gij ligt begraven onder blauwe luchten en zomerblond, onder golvend koren. En daar staan, als grote, blanke marmerbeelden, de stille witte wolken op uw graf; hun…

Najaarswandeling

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.629
Er was een woord in de wind, bij `t gaan over de duinen – wij hadden `t gezwegen – `t woei kil elk bloeiend leven aan, `t was allerwegen. En wij gingen als blinden en waren doof, gingen als doven en waren blind, en de dood van de zomer was in het loof en ging ons voorbij in de wind. En `t popelblad trilde op het wolkengrauw, als maanlicht…

Tegenstelling

poëzie
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 2.683
Weegt op de nacht een dubbele donkerheid door zoveel ogen, duister voor altijd? Gaat in de dag de stilte warende om van zoveel lippen met doods zegel stom? Neen luide zijn de dagen met de klank van zwaar geschut en felle wapens blank en nachten lichten van de hoge vlam die laait door 't land en zoekt het offerlam. Duister en stilte zijn…

Voorjaarslandschap

poëzie
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.430
Nog stonden alle bomen zonder blad, de eiken en de iepen en de beuken, als grijze bossen op de grijze lucht zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen en leken op een rij van lege kooien, in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht toen daar een vogel langsvloog, donkerzwart, heel in de verte vloog hij traag en recht langs al die bomen, als van…

Zij die de oorlog willen

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.501
Nog ieder voorjaar vloog verloren wijd, overal de kersenbloesem, 't licht bekoren van bloesemval wij zagen 't aan en wachtten 't groeien tot vruchten rood uit kwistige overvloed van bloeien, onverschillig voor leven of dood. Eerst nu uit overvloed van leven en uur aan uur het moordend vonnis wordt geschreven in bloed en vuur, eerst…

Verwoesting

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.516
De dag verbleekt de wilde vlam die als een ijl, doorschijnend spook, verwonderd op de wereld kwam in 't weefsel van haar dichte rook. Heugt haar de aanbidding vreze-diep, die tot haar innigst wezen klom toen haar de jonge mensheid riep? - hoe blijft zij verre en woorden-stom. Wie wijst haar nu op 't wereldrond te midden van der volkren…

KOUD LANDSCHAP

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.493
Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht, belofte van veel sneeuw. Een lage wei waar 't water blank om korte wilgen stond tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen en tegen 't witte water, wit en weg. Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken weinige, ruige vlokken op de vlucht, als vagebonden…

twinkelen als groet

hartenkreet
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.347
als sterren konden spreken als sterren konden zien zou je dan vanavond hèèl eventjes misschien naar ons willen lachen en twinkelen als groet zodat wij hier beneden weten hoe het zonder JOU verder moet…
Augusta25 november 2004Lees meer…

Als ik aan jou denk....

hartenkreet
3.0 met 51 stemmen aantal keer bekeken 2.756
Dan gaat er van binnen iets gloeien dan rommelt het in mijn maag mijn hart gaat sneller bonzen om me heen zie ik alles vaag Als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij. we lopen samen, hand in hand de uren vliegen ons voorbij maar dan open ik mijn ogen en ben je niet bij mij Daarom deze dromen die brengen jou wat dichterbij…
Augusta30 oktober 2003Lees meer…