Verlaten staat ze er bij
mijn eens zo mooie acacia
elke dag genoot ik van je
je trotse takken fier omhoog
je blaadjes dicht opeen
tien jaar werd het mei
elke keer was je er weer
je mooie bolletje werd geknipt
dankbaar ontsproot je
maar nu.... het is herfst
nooit eerder was je zo treurig
nog nooit zo vroeg geen blaadjes meer
treur je om ons…
Golven rollen af en aan
gedachten meegenomen op hun kracht.
alleen herinnnering
razende branding.
een zee vol tranen.
weemoedig zoek ik langs de einder.
naar houvast voor mijn bestaan.
ogen glijden langs langs vliedende wolken.
geef me de kracht de eenzaamheid te verdragen
verankerd en onbewust gekozen,
in steeds verloren…
846
Bezig met laden