Eikel!
trut!
toen
nu
haar
hem...
uw bekentenis loopt,
want mijn vragen blijven haten,
tot de hagelwitte lijnen
mijn contouren vervormen,
door mens en wij onteerd
ik prik zonder naalden
door hoofd en blik verdoofd
en de kleur van liefde
gitzwart rood
kapot zullen ze verklaren
op momenten dat ik mijmerend
benaderen wil
en moeizaam…