ik zie eilanden
doelloos drijvend
losgeslagen
dobberende ikken
in eenzaamheid
als wrakhout
wanhopig
op zoek naar
het schip
dat breuk liep
op rotsen
van onwetendheid
ik zie bruggen
soms wankel
soms stevig
geslagen
tussen
tijdelijke wij’s
als handen
hoopvol
vasthoudend aan
de liefde
die grenzen
vervagen zal
ik zie stormen…
Aangekomen bij een stil metrostation,
staar je gedachteloos naar het perron.
In je hoofd klinkt nog net
het macabere sonnet
over het ritme van leegte dat de metro zong.
De deuren sissen dicht voor je beseft
dat die zwarte leegte jou betreft.
Jouw eindige bestaan.
Voor je dit voelt ga je met rappe spoed
je eind aan de horizon tegemoet.…
De wereld glipt uit mijn greep,
glijdt uit mijn hand.
Als water sijpelt hij door mijn vingers,
achterlatend een leegte. Het zand
wordt verspreid door de kille wind
die over mijn vingertoppen speelt.
Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt.
Water wordt vuur, wordt aarde,
wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos
van mijn nagels schraapt en…
De wereld glipt uit mijn greep,
glijdt uit mijn hand.
Als water sijpelt zij door mijn vingers,
achterlatend een leegte. Het zand
wordt verspreid door de kille wind
die over mijn vingertoppen speelt.
Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt.
Water wordt vuur, wordt aarde,
wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos
van mijn nagels schraapt en…
1.141
Bezig met laden