je vlijt jezelf voornaam in Frieslands platteland
bevroren in het snapshot van de fotograaf
als relikwie van het verdroomde leven toen
de trots van een vervlogen tijd
de mens aan ’t hoofd,
de kop zoals de beeldspraak luidt
maar nietig toch naast jouw postuur
maar ach, een brand gesticht door ’t lot
in handen van een klein kind
bracht boer…
Een baby is geboren
alweer een creatuur heeft licht gezien,
z’n moeder heeft hem eind’lijk losgelaten
de navelstreng voorgoed verleden tijd.
Zal ik hem nog verbeteren
dit schepsel mooier maken dan het is,
een flappend oortje dichter bij het hoofdje,
het neusje toch maar rechtgezet?
Die malle kromme beentjes,
ik kan ze spalken zo je wilt…
kwam je vandaag bij toeval tegen
je foto’s en verhaal op een verlaten site
een strijder voor het vrije woord
in weerwil van een duist’re macht
ontvang hierbij postuum mijn eerbetoon
niet slechts de levens die je redde
de richting die je velen bood
in een op drift geraakte tijd
noch dat wat je ons naliet
als onbedoelde held die
droom aan…