Jij kwam 'snachts laat thuis
hard huilend en dronken
omarmde mij
huilde tranen met tuiten
mijn schouders nat
ik heb iets verkeerds gedaan
het spijt me zo
echt waar
ik zal het nooit meer doen
want ik hou alleen van jou
kotsend hing ik in de w.c.
vanaf dat moment
brak mijn laatste stukje hart
en kreeg ik eindelijk
een rotshart kloppertje…
Eens zal ik weer liefhebben
maar tot die dag
is het de enen hand die de ander wast
schilderverf van mijn kwast
Doeken eentonig kleurend
de verf monogeurend, a-sociaal
misselijkmakend slecht werk
trots afbrekend honderd maal
schietgebedjes in de kerk.
Leveren mijn schilderijen niets op
slechts hoofdpijn in mijn kop
de kustwerken worden…
Afgekickt
afgelikt
als een ouwe boterham
die geen bres meer slaan kan
probeert hij te wortelen
helemaal opnieuw
Maar de grond lijkt verdwenen
Mesten misschien
als een gieter
blijft hij vloeien
Zouden aan hem
ooit nog rozen bloeien?…