Alle inzendingen van Frans Rojnik

De strijd om waar doe je goed aan, een schuldgevoel dat je bekruipt, minpunt in het bestaan, het is alsof je in conflicten verzuipt. Al sluit je de ogen voor het leed, en gaat het je niet aan, klinkt luid een kreet, hier ver vandaan. Kun je het aan, of is het niet te behappen, Koel, neutraal of met een traan, er valt niet aan te ontsnappen. Bestookt…

Een in ijs gehulde bergtop, staart de zon aan. Met tranen sijpelt het gesmolten ijs, van de piek vandaan. Sporen trekkend in het lager gelegen sneeuwdek, voelend aan het gelaat van de berg. Dat er nu uitziet als uitgeslepen merg, steen wordt langzaam zichtbaar. Koud, hard en uitgekleed, staat hij daar. Wachtend op zijn nieuwe pak, jaar…

Iedere dag is anders, verandering voert de boventoon, Geen moment kan het blijven, sluipend tot het verdwijnt Cellen verdwijnen, ouderdom spant de kroon, Kreunend en steunend tot het eind. Naarstig wordt naar middelen gezocht, Op zoek naar ontkenning en schijn. Zo aan het leven verknocht, vluchten voor waarheid en pijn. Geloven in het hoe…

Rijkdom van nu een klopjacht op klatergoud vorm van doelloos streven naar het lijden van arm en oud Koud en gevoelloos versteend van hart vormloos gebroken levend met smart Wijn in de verkeerde vaten vermomd achter beschonken boeken meer dan eens gedronken weg gedept met vochtige doeken Rijkdom voor later het kijken naar het verleden bestuderen…

Wit op aarde van boven onttrokken gekoelde witte vlokken dwarrelend in spagaat van morgens vroeg tot avonds laat Een dek gespreid in vele dagen geluidloos in vele lagen dan treedt er in de dood de dooi geeft zich bloot Transformatie als melder het wordt glashelder het aardse wordt weer zichtbaar wit verschijnsel is verdwenen water neemt…

Eenmaal geplaatst op de rotonde van het leven bepalen wij de snelheid en of wij voorrang geven. Op deze rotonde van het leven draaien wij voortdurend rond tot het moment dat wij deze verlaten, alsof ze nooit bestond.…

De ontluchting van je lichaam zit in je verstand, weet je die niet te gebruiken, dan blijkt het een onblusbare brand. Als druk een vat, dat vrijkomt na het openen van het ventiel, Dan vrijkomt het onderste van je ziel. Spanning en druk van de levensloop, lijkend op een niet te ontrafelen knoop. Voel de totale spanning na het loslaten van een…

Jij woont in mijn hartkamer, en hebt het helemaal ingericht. Daar regel je de bloedsomloop, op liefde gericht. Zo bedien je ook iedere hartklep, met je gevoel. Het maakt mij rustig, en strijdlustig voor ieder doel. Jij brengt ruimte in mijn hart, zodat ik open sta voor andere dingen. Jij leert mij liefde geven, ik zou wel eeuwig kunnen…

Vibraties van het leven, het vindt geen rust. lijkende een aardbeven, 't doorgaan is een must. Koesterend de rustige momenten, als stilte voor de storm. Als het begin van de lente, met inspanningen zo enorm. Momenten van doodse stilte, bevingen van onmetelijke kracht. Het voelen van de kilte, met gevoelens van onmacht. Natrillingen…