11 resultaten.
Rouwzang om Libanon
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 561 "Mijn liefste,
jong en slank zijt gij,
als een ceder op de Libanon,
lieftallig
als de rozentuinen in Jericho."
(Hooglied)
Troost mijn volk, liefste,
breng troost
om de groene ceders van leven
hun kruinen gebroken,
om de rozentuinen
van toekomst,
voor altijd geknakt.
Pas nog
zongen ze bloemen hier,
de stralende kinderen
uit de…
Witte mars Antwerpen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 335 Hoelang nog kaarsen
en witte bloemen in de regen
op de straat?
Hoelang nog nutteloze woorden
en klepperende haat
en andere kleuren tegen?
Hoelang nog
kinderen vermoord en mensen
om huid, om taal
en om hun dromen,
eer wij -welk volk, welk ideaal-
ooit tot besef
en tot bezinning komen?
De wolken wenen
witte tranen waar ik sta,
verdriet…
Zestien
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.542 Ze wordt zestien
bijna, Liesje van de buren.
Ze wordt bezien
weldra en krijgt al meisjeskuren.
Want als de jongens uit de straat
beginnen lonken,
heeft zij, de kin omhoog
geeneen een blik geschonken.
Ze smelten allen
voor haar lange donkere vlechten
die zij uitdagend zwaait:
laat ze maar voor haar vechten!
Ze wordt zestien
bijna, Liesje…
Avond in mei
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 875 Soms denk ik af en toe nog even
aan 't dorp van toen, nà d'oorlogsjaren,
waar wij nog jong en kinderen waren:
de wind door 't malse lindengroen,
de zoete lucht van meidoornhagen,
heel vluchtig als een avondzoen.
'k Zit dan weer vooraan op de fiets
bij vader als hij, avond al, nog werken gaat
bij boerenmensen uit de straat
of verder. Ik…
Ik zag vader
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 778 Je zetel bij 't raam
met lange jaren gevuld,
heb je alle mussen geteld
bij naam,
voor elke mus
een bolletje
van je paternoster.
Het raam ziet
op vroeger
en joelende kinderen.
De zomers daarbuiten
verkorten
en leggen stof op de foto's
in je hoofd binnen
en de klok
die het tikken vertraagt.
Er is iets met de dagen
en je kijkt
naar…
Zie toch hoe groen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 331 Marieke, zie toch
hoe groen het land,
hoe vol van bruisend leven.
Geef me je hand!
Je kent toch nog
de lieve geur
van lentedreven,
van bomen versgesnoeid.
Kijk dan hoe alles groeit
en reikt naar 't licht,
de lange winter
en de koude dood voorbij.
Laat ons
door malse weiden sompen
voor 't wonder
van de eerste paardenbloem,
van 't…
Stilleven 2
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.326 Je vulde net het halve deurgat
met je pruilmond,
je haar en veel zon
in je ogen.
De tijd en de zon stonden stil,
want er hing een knoopje los
aan je jurk,
je bloemetjesjurk
en je kous aan lichtkant
naar beneden.
En de bruine kip
keek lang en kwaad
naar je boterham met sirop de Liège.
Maar de tijd stond stil
en jij stond
stil, met een…
Zomerkinderen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 406 Weet je nog, Jetje, die middag, hoogzomer,
jij onder de linde bij de hofpoort
met het spel van licht en schaduw op je
grote ogen, lievrouwkesblauw
en over de gouden sproetjes langsheen je neus.
Je lachte verlegen en boodt me een mandje
met kersen die geurden naar zomer en spijt.
We bloosden verlegen wat om ons kleine geheimpje.
Die middag…
De terugweg
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 378 Ik loop
langs de oude school,
een omweg
om weg te zijn
uit 't spinrag
en de nevel in mijn hoofd.
De sneeuw was nooit zo wit
als toen wij kinderen samen
en hoe samen,
de verse sporen liepen,
de tijd vooruit,
naar 't groene poortje
aan 't einde van de straat.
Vergeefs zoek ik de weg terug,
voor altijd afgesloten.…
De avondstraat
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 452 De kleine huisjes staan warm bijeengevleid
te blozen waar de late lentezon ze dichtdekt
met de ijle deken van de trage avond.
De mensen zitten buiten stil te praten
van de gewone dingen uit hun kleine wereld,
veel stilte tussenin.
Vragen waarop geen antwoord wordt verwacht
blijven nog even hangen en lossen op in blauwe slierten
uit een tabakspijp…
De eerste dag
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 548 De rozen dragen parels
uit de handen van de morgen,
parels voor mijn liefste
die in het open raam
een frisse mond haalt
en de ochtend zoent.
De zomerlucht hangt
blauw-gewassen en geboend
te drogen
in een spinnenweb van licht.
Ik voel de naaktheid
van de nieuwe dag heel dicht,
als was de wereld
pas deze nacht geschapen.
Een tortel drinkt…