345 resultaten.
Weggaan
gedicht
2.0 met 51 stemmen 11.670 Als een auto die lang in de regen gestaan heeft
optrekt en wegrijdt, blijft waar hij stond achter
een plek die zich van de rest van de straat
onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is
en niet afzonderlijk meer bestaat.
Dat is wat blijft als je weggaat.
---------------------------------------
uit: Voor de goede orde (1988)…
Aardse schoonheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 74 O, moedertje aarde
wat een rust
om alleen te zijn
want onbewust
te wentelen
in dag en nacht
Uw bloemen
nooit meer gezien door mensenogen
uw bomen met hun wortels in de grond
onopgemerkt
alleen omringt door sterrenpracht
Rivieren en de grote zee
verlost, alleen gelaten
ochtendlicht en ondergaande zon
Aardse schoonheid
spiegel…
Weerzien
gedicht
4.0 met 10 stemmen 7.415 Zag bij De Slegte me tweedehands staan,
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand.
Poëtisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodeizen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaren van je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan…
Geweest
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 34 Kijk, de bloem
met zijn kleurige bladeren.
in de wind
Het is er maar even
Zoals een steen
vallend naar de aarde
Als een rimpeling
in het water
Als een zuchtje wind
Kijk, daar gaan we
Wij lopen hand in hand
Heel even
Want de dag ging voorbij
Ik weet nog goed toen de zon ging dalen
Er was een nacht die ik nooit vergeet
Maar…
Een jaar lang dromen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 49 Zullen we een jaar lang dromen
over sneeuw, bloesems, schaduwen in de zomer
en vallende bladeren in de herfst?
Want een boom weet niet hoe laat het is
Tijdloos waaien de takken in de wind
Aan de stoeprand is het zaterdag
Maandag begint bij de voordeur
Aan het eind van de straat is het al overmorgen
Achter de horizon is het kwart over…
Hou toch op!
gedicht
2.0 met 33 stemmen 10.383 Of het al niet erg genoeg is,
heb je mensen, om de paar jaar
kraaien ze om het hardst: ik ben
aan een nieuwe uitdaging toe.
Alsof, als ze daarop ingingen,
het beste in hen waar we al
zo lang op zaten te wachten
vanzelf naar boven kwam dan.
En alsof, was dat al het geval,
dat voor iemand anders dan voor
henzelf ook maar van het minste…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 47 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Alleen voor ons!
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 35 Alleen voor ons!
Laten we weer terug gaan
naar de warme haard
en liedje zingen over ons
Laten we terug gaan
naar onze warme kleren
van zelfbedrog
Kijk, we vinden ons geluk
weer terug
achter de dijken
We kleuren onze blauwe lucht weer in
We tekenen wat witte wolkjes
Het is weer genoegelijk en behaaglijk
Een beetje gif en aangename…
Onweer
gedicht
3.0 met 17 stemmen 7.756 In nachten van zinledigheid
toont god zijn pinksterdrift
de hand van zijn aanwezigheid:
vurige vingers in het zwart gegrift
De wind slaat in de tuin, papieren
waaien weg, waarheden vervallen
De geest, in hart en nieren
vuur, brandt in ons allen
Hij dringt door in keel en hand
Daden lichten op bij het spreken
Harten zullen zinvol breken…
Heraclitus
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 De rivier is nooit dezelfde
zoals mijn voeten en mijn handen
Steeds weer ander woorden
Woorden die stromen
over mijn lippen van de dag
naar de nacht
Als iets verdwijnt
dan is het geweest
zoals het laatste licht
als de dag is weggeslopen
En dan
over geluk gesproken
als het leed al is geschied
Ik zou moeten huilen van het lachen…
LEED
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.210 Een grootmoeder had een hondje,
En dat hondje heette Mop;
Wel bromde hij soms een beetje,
Maar bijten deed hij nooit.
Want al zijn tanden was hij
Reeds kwijt, even als de vrouw;
Zij was al mooi op jaren,
En Mopje was ook niet jong.
Nu gebeurde 't op zekere morgen
Dat Mop gestorven was,
En dat hij werd begraven
In 't hoekje van de bleek…
Vader
gedicht
3.0 met 53 stemmen 19.263 Als hij groot is, koop ik een auto
Kan hij die 's zaterdags wassen.
En een gazon. Dat moet hij dan maaien.
Oude vrouwtjes jaag ik de straat op.
Kan hij die helpen oversteken.
Knaapjes het wakke ijs. Die moet hij
redden met levensgevaar.
Eenmaal toch moet ik het meemaken dat ik
goedkeurend hem op de schouder kan kloppen.
diep in de ogen…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 Zal ik nog één keer schrijven over de dag
die bijna voorbij is?
Zal ik schrijven over de wind en de meeuwen?
Over het blauw van de lucht en de wolken?
Zal ik nog één keer schrijven hoe
onze stemmen weerklonken?
Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Bladeren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Het zijn de bladeren in de wind
en de geur van bloemen
Het is het eerste ochtendlicht
en een zachte regen in het gras
Het zijn de wolken,
een langzame schaduw
en het tikken van leeg horloge
Het is de glimlach als ‘s avond
weer de zon gaat dalen…
Eens op een dag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Eens op een dag zal ik
een nieuw landschap voor je weven
met een vruchtbare schone grond
met weidevogel en insecten
Rivieren zullen door mijn handen gaan
Wij zullen lopen
lachend over een grasveld
met duizenden bloemen
Ik die opzoek ben
naar de witte vlinder
uit mijn jeugd
in een landschap van containers
en tegen muren staar…
Geboorte II
gedicht
2.0 met 22 stemmen 14.815 Ik ben opeens gebaard;
een hand houdt mij bij de enkels,
ik hang met het hoofd naar mijn buik,
ik ben uit mijn schoot gejaagd.
Licht botst tegen mij aan,
geluiden vallen op mij.
ik schreeuw; ik kan niet terug.
Plotseling ben ik te groot,
hang ik aan leven bloot.
--------------------------------------------------------
uit…
Verlangen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 Geef mij één middag
één middag in de zomer
in de schaduw
onder de bomen
waar alles langzaam is en loom
waaronder een blauwe hemel
de uren lijken stil te staan
met de wolken en de vlinders
de geuren van jasmijn
waar alles wacht
in stilte
op de avond
op de schemering
één middag
één middag in de zomer…
Laten we wachten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 74 Laten we wachten
op de dag van morgen,
op hetzelfde licht als vandaag
en op de onbewogen stenen
in de straat
Laten we wachten op de vogel
die gisteren overvloog,
op tijdloze wolken
in een heldere blauwe lucht
en op de bomen
van eeuwen geleden
Ik zal wachten
op het ogenblik
in jouw ogen
dat nooit voorbij zal gaan…
VOORBIJGANG
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.496 Ruiter en paard zijn voorbij.
De hoefslag dreunt in mijn oor.
De hoefslag herinnert mij
Aan al wat ik was en verloor.
Nu welhaast onhoorbaar vergaat
In de stervende dag het geluid.
Wat is van mijn vroegere staat
Mijn eigen, mij blijvende buit?
Bestaat er alleen voor de geest
Een samenhang? Of is dit schijn?
Is iemand wel één uur geweest…
Thuis, op het kerkhof
gedicht
4.0 met 6 stemmen 3.350 Tussen de zerken, lezend het verleden
Van deze kleine stad, waaruit ik kwam,
Waarheen ik telkens wederkeer, vernam
Ik achter mij stil wandelende schreden.
Verwonderd zag ik om. Even beneden
Het kruis in 't midden draagt een vrouw een vlam.
Dit stenen beeld, vlak naast een treurwilgstam,
Stond of 't gereed was, op mij toe te treden.
Geen…
Schaduw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 Er is niets aangenamer
dan onder de bomen te zijn
in de schaduw
beschut
tegen het felle licht van de zon
Daar zijn wij
ongezien en onbespied
in het halfdonker
in een schemering
waar alles ineen vloeit
zich samenvoegt
waar harde contouren verdwijnen
lieflijk en zacht
een nieuw zintuig zich opent
waar geheimen worden bewaard…
Regen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
Diogenes!
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 117 Om naakt te zijn
keer ik terug
naar het gras
naar de grond
om alleen te zijn
met de aarde
Hier sta ik dan
slechts in water en lucht
in de ijskoude wind
in de hitte van de zon
in een zandstorm
en in de striemende regen
Waar vind ik een mens?
Ik lach om de machtigen der aarde
Ze blokkeren het zonlicht
Ze maken slechtst schaduw…
OP VERZOEK
gedicht
2.0 met 251 stemmen 107.563 Dat ik van je hou, dat wil ik dan
ook wel eens schrijven, nu je dat
zo vraagt. Want ik hou van je en
niet eens zo zelden, gezien de
vierduizend dagen en nachten.
Dat het lijkt of je nauwelijks
ouder geworden bent, dat
je soms nog ver weg kijkt als
was je verliefd, dat
je handen nog mooi zijn, verder
zou ik toch niet willen gaan.
Dat ik…
Heugenis aan een landverblijf
gedicht
2.0 met 16 stemmen 5.634 Wij zagen op het smalle wandelpad
Hoe 's morgens rond uw huis de bomen waren
Aaneengeschaard als wilden zij bewaren
In stilte's koelte een heimelijke schat,
Tot op het eerste kraaien van de hanen
De wind zacht heensloop uit zijn nacht-asyl:
Een zwerver langs de weg, en wie 't beviel
Zich over 't land een eigen weg te banen.
't…
Een oorlog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Een oorlog is een huilend kind
onder het puin
van stukgeschoten steden
Na het kabaal de stilte
De wereld valt
in spiegels uiteen
Wat eens was
is zwarte rook
Waarom het ging
blijft onbegrepen…
Een dag die zomaar begon
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 137 Vandaag was het een heldere dag
Een dag die zomaar begon
Een dag met een opgaande zon
Een dag met pikzwarte rook
Een dag met een hels kabaal
Een dag waar het gras rood kleurt
Een dag die zijn onschuld verloor
Een dag die in brand staat
Een dag van helse pijn
Een dag die zijn onschuld verloor…
Herkenningsteken
gedicht
3.0 met 48 stemmen 17.037 Een klerk herkent men aan zijn hand,
Een koning aan zijn beeldenaar,
Een vingerafdruk wijst, wat kant
Men zoeken moet naar stokebrand,
Bankrover, dief of moordenaar.
Doch wie de dichter kennen wil
Moet raden wat verborgen pijn
Hem zo geduldig en zo stil
Doet buigen voor de vreemde gril
Der woorden, die zijn dienaars zijn,
Geen rijmkracht…
Bij het zien van een weegbree in een scheur van het asfalt
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.565 Een weegbree - drie ovale blaadjes -
gebroken uit een asfaltscheur
Nu je er toch bij stil moet staan,
wil je er niets van denken.
Of, moest het toch, iets als allicht,
de weegbree immers is heel algemeen
op asfalt, tussen puin en bij gebouwen.
Maar wat je ziet ben je natuurlijk zelf,
door je omgeving wreed gefnuikt maar niet
vergeefs…
Feest
gedicht
3.0 met 205 stemmen 42.094 Ik moest de Hema in. Voor vruchtentaart.
Goed en goedkoop. Want junior verjaart.
Als je nou kijkt wat daar los loopt aan vrouw
dan wil je wel naar huis. Naar die van jou.
------------------------------------------------------
uit 'Voor de goede orde' van Anton Korteweg…