Alle inzendingen van dondolo

het was op de oever van de Schelde dat jij me draadloos belde en dat je me vertelde ik ga weg bij jou voorgoed ik wist dat het niet zo vlotte en in mijn roeiboot op de Rotte besefte ik tot op m’n botten het is voorbij vaak waren we aan het kissebissen maar tussen de tulpen hier in Lisse naar de afloop moeten gissen dat hoeft niet meer…

geheel tevreden heeft hij zijn geloof beleden maar volkomen onthand in het hiernamaals beland…

m'n geheugen laat me in de steek is het vandaag een dag of een maand of is het een week…

deze kleine witte lieve tornado gaat nergens naartoe deze kleine witte lieve tornado laat alles met rust deze kleine witte lieve tornado neemt het zoals het komt en over tien minuten gewoon verdwenen verwaaid … en natuurlijk is het gratis zoals alles altijd nooit iets hoeft te kosten…

hardvochtig terminaal beloert mijn hartslag het verstandshuwelijk tussen vluchten en vergaan de kwal van het toeval bepaalt mijn laatste ogenblik terwijl de zwaluw hoog vliegt en laag o groot geheim je ontneemt me de adem terwijl ik zing…

om wijze raad te kunnen geven moet je eigenlijk twee keer leven…

Men weet het niet maar het werkt wel door Wat bedoel je nou gemankeerde digibeet?…

  prakkiseert denkt zich suf over leegte jong tijd laat hem koud hij is al geweest èn hij moet nog beginnen   men stelt veel vragen ondertussen gaat alles gewoon z’n gang   in zichzelf gekeerd verlangen overspannen verwachtingspatroon uitgangspunt onjuist het gaat om respect het betreft bescheidenheid het smacht naar mededogen…

Vroeger toen mensen nog geloofden en ze hun ogen in godvruchtigheid opsloegen naar de hemel zagen ze me toevallig nog weleens op drie hoog in de vensterbank staan klaar voor de sprong die tijd is geweest Tegenwoordig amuseer ik me noodgedwongen maar liever met alle ellende die je krijgt voorgeschoteld als je de knop niet…

overduidelijk overmatige over-consumptie overal oh oh oh ooh ja helaas ook ik oh oh oh oh…

opgewonden als een dolle kanarie incasseert zij het winnende staatslot nu nog het geluk…

zij heeft hem hij heeft haar nou ik nog…

het beste in de stad is / een oude fiets als hij rammelt - een beetje - hoef je nooit te bellen een ringslot voor bij de bakker een kabel voor aan de brug een lamp overbodig er is licht in de duisternis je kent toch de stad! deze fiets oogt als een wrak maar in de banden nog net voldoende lucht dit rijwiel zal niemand kopen…

gespeend van enig talent werpt hij zich op het schrijven van een gedicht in chaotische gedrevenheid maar met weinig inzicht plaatst hij de ene frase onder de andere en is totaal niet verbaasd dat iedere samenhang ontbreekt…

de startbaan verlaat de aarde terwijl het vliegtuig zich ingraaft tussen knollen en mollen onthutst bereikt hij zijn bestemming…

soms droom ik al van het einde der tijden maar … eerst in stilte liever nog wat lijden…

zwarte taal spreekt over kogelgaten in de ziel van de zon neem het maar zoals het is vervreemden van feiten is altijd nog mogelijk…

maanlicht raakt water overmatig verlangen lost op in stilte…

ontken het maar niet tegen beter weten in bedrieg je jezelf…

filosoof tot aan de heupen in modder denker aan de wandel het hoofd vol snot dichtertje mompelend in oprechte onnozelheid en ondanks dat het al veel te laat is arriveert prematuur een nieuwe lente nooit eerder deze gelukzaligheid…

zonder te huilen scheid ik mijn hoofd van mijn romp beter laat dan nooit…

eindeloos zonder bedoeling ongebreideld in fantasie het openen van de derde fles drink en schenk rode bessen luisterrijke herfstbries hoge vogel en nabije merel transformerend panorama van luchten breedbeeldscherm onuitspreekbaar oneindig breedbeeldscherm nooit was de hemel zo aanwezig glorieuze aftocht onomstotelijk bewijs van niet…

lach zonder tanden strand van gelukzaligheid Chet Baker is thuis…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

ivoren toren de klep van de vleugel glimt Thelonious Monk…

in dronkenschap en vaker nog in soberheid spreek ik wars van betekenis en met absurde tong mijn dwaze logica systematisch ben ik de onbenul en onttrek ik me aan mijn taak als aanwinst voor de samenleving los van alles consumeer ik als een spons simpel als wat…

laat mij zweven op wolken schaars verlicht boven het zinken van de zon zonder notie van tienduizend doden en meer niet weten van sterven van wraak niet weten van haat laat mij drijven boven de einder zonder besef van verderf van onrecht zonder besef van eindigheid blind en doof laat mij huizen onder de horizon…

cavia’s in zijn buik Tibet in zijn schoenen ontlasting in de neus als het aan hem ligt gaat hij dood zonder dat hij het merkt vol van zinloos combineert hij woorden tot knoeiboel vandaag leest hij voor onomstandig verscholen in wording blijkt iedere motivatie inwisselbaar niemand houdt zich nog bezig met de koran…

lui als een sultan alert als een jager dobbert hij voort op golven van gebeuren zonder plan drijvend op avondrood weet hij zich geborgen in de deinende schoot van het ogenblik verpletterd door de orkaan overkomt hem stilte…

levenloos tussen varens de doctrine van minder vet en meer energie beschadigd tot op het bot kreupelt hij voort tussen het jonge groen zoals het hier ruikt ruikt het nergens…