stil
sluimerend
slapend
de nacht
druppels vallen helder
uit schaduw
spiegelen in plassen
licht weerkaatst
tranen
vullen en breken
al wat er is gedacht…
tot ik zoenen
de dood zou
mijn handen satan raken
kou bestaan
zou verbranden
hemels bestaan
nooit gehoeven behoeven
werelden branden zou
verleden verdere bestaan
dood en het nu vergaan
zonder pijnen
die schreeuwen
uit harten
geen bestaan bij geboorte van dood
zo de duivel praat
naar mijn hemelse behoeven…
woorden die fluisteren
zon die zakt
samen met onze gesloten ogen
namen we een weg
verlangens en realiteit voor een moment samen
tranen op mijn wangen
om alles met je te delen
je ziel heb mogen raken
mijn avontuur te zoeken op weg naar je hart…
kijk daar vliegt hij eenzaam door de nacht
vroeger vloog ik mee
genietend van de vrijheid
geen grens te bekennen
de wereld was van mij
nu sta ik hier met beide voeten op de grond
te dromen achter de tralies
regendruppels op mijn raam…
In deze wereld van schaduwen en geloof...
sterf ik
tijd die ik niet kan grijpen
gedachte steeds levendiger
bewegingen die ik niet kan volgen
liefde die niet waar is
maar soms zo simpel een mens
tranen in het evenwichtige vuur van goed en kwaad…