ik hoor ze weer die zachte stemmen
zoetgevooisd als een orkest
zingend van die nieuwe wereld
want met zijn allen
lukt dat best
maar ik zag slechts bronzen haken
op zwarte staken
tegen een loden lucht
en met een braaksmaak in mijn mond
ben ik halsoverkop
gevlucht…
De aarde loopt met rasse schreden
schudt ontzet het hoofd
veegt haar voeten af aan de hemel
niet meer zo wit
niet meer zo blauw
dan duikt ze als een kind zo blij
aan mijn voeten
ze is van mij…