inloggen

Gedichten over verdriet

Laatst toegevoegde gedicht (nr. 48):

Huilen is gezond

Leg nu die krant maar even neer,
echt lezen doe je toch niet meer,
huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan
zou dat natuurlijk beter gaan,
maar huil nou even.

Dat jij de enige niet bent,
dat is een troost die je al kent,
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet
dat kan ook niet, dat kan ook niet,
maar huil toch even.

Altijd maar flink zijn is niet goed:
als je niet weet hoe 't verder moet,
huil dan toch even.
Straks, met nog tranen langs je kin
denk je ineens: ik heb weer zin,
om door te leven.

-----------------------------------
uit: 'Het beloofde land', 2002.

Schrijver: Willem Wilmink
Inzender: jadv (H), 5 oktober 2023


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 261 stemmen aantal keer bekeken 78.534

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriële
Datum:
14 februari 2023
Met het boek "Het beloofde land" begon ik toen gedichten van Nederlandse schrijvers te lezen. Ik kom uit Duitsland en kende Willem Wilmink niet. Maar dan heb ik alles van hem gelezen en dit gedicht spraak me heel erg aan. Ook nu nog vertel ik vaak over Willem Wilmink en zijn gedichten en liederen. Ik vind ze prachtig. Wilmink overleed kort na de dood van mijn eigen Vader, een treurig jaar...dus was dit gedicht ook het gedicht dat toen bij mijn gevoelens paste.
Bedankt,Willem Wilmink.
Naam:
Yan
Datum:
4 november 2021
Verdriet en geluk hangen meer af van wat we zijn dan wat ons overkomt.
– Multatuli

De verandering van de emoties is zo natuurlijk menselijk, dierbaar en levendig. Koester en proef het zalige moment van ons uniek bestaan.
Naam:
Sija Maria Leeuwen Van
Datum:
8 januari 2020
Prachtig
Naam:
Tim
Datum:
17 oktober 2019
Gevoel

Daar sta je dan, vooruit kijkend in het donker, de pik zwarte duisternis.
Net of je word omhelst door de duisternis alleen het licht van een klein lampje verbreekt die omhelzing.
De stilte die er heerst, de gedachte die je hoort, het verdriet dat je voelt, de woede die je uitstraalt.
De vraag, waarom?
De traan die over je wang rolt, de terug kerende pijn, het mes dat je hart doorboort.
De fouten die je samen hebt gemaakt, de liefde, blijdschap die je voelde en het gevoel van veiligheid en warmte die je had bij elke omhelzing, die herinneringen die je raken als een pijl door het hart.
Het gevoel dat alles wel weer goed komt, het licht dat je ziet,
Je voelt de warmte en veiligheid weer van de omhelzingen van toen.
Die glimlach, die mooier was dan de mooiste lente dag.
Die ogen, die mooie, mooie ogen, die ogen waar je in verdwaalde, in verdronk.
Die gesprekken die eeuwig door konden gaan verdwaald in elkaars stem.
Er rolt weer een traan over je wang zo klein maar het bewijs van verdriet en angst.
Het licht valt weg, je komt weer terug in die donkere gang, je voelt de handen van de duisternis je omhelzen.
Daar sta je dan alleen in het donker, alleen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)