inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 873):

Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen

Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen
en honden door de tralies blaffen
joelt de wind in onze holle ogen.
Er zijn zo van die dingen
een vogel in de hand
het zingen van een zeilend kind
het trillen van een lamp
in kale huizen waar we sterven zullen
een hond die aan een ketting rukt.

We dromen zand in onze ogen.

-------------------------------
uit: 'Krassen in de was', 2001.

Schrijver: Marcel van Maele
Inzender: rm, 31 januari 2006


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 35 stemmen aantal keer bekeken 11.380

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)