inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 958):

De onmacht van Michelangelo

De wind neemt happen van het gras.
Iemand legt bloemen op een onbemand graf.

Een wit kind wuift met een wijde arm
en begint stil te zingen.

Een reepje stof hangt omlaag
van de stomp van een tak.

De wind haalt zijn hand door het gras.
Tandeloze kam.

Een bij harpoeneert mijn arm
en verliest lijf en leven.
Zoals eenieder die tot in de kern
tracht door te dringen,
in de huid steken blijft.

Er is een steen die men niet vormen kan naar zijn hand.

-----------------------------------------------------
uit: 'Toendra', 2006
bekroond met de C. Buddingh-prijs voor debuutbundels.

Schrijver: Willem Thies
Inzender: bj, 23 juni 2006


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 55 stemmen aantal keer bekeken 11.954

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Mirjam
Datum:
28 juni 2006
Mooi gedicht!
Naam:
Datum:
26 juni 2006
Email:
Ik vind hem erg mooi.
Naam:
Fred
Datum:
25 juni 2006
Ik vind het maar een vaag gedicht, zegt mij niets, het heeft geen bite, tandenloos.
Naam:
sanne
Datum:
23 juni 2006
Email:
ik vind je gedicht echt superrrrr mooi!!!
Naam:
Gerard Cornielje
Datum:
23 juni 2006
Email:
gcornieljesis.ac
Geweldig gedicht, met heel veel plezier gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)