inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.975):

Beschaving

Er was onder mijn hersenpan
Geen schuld die me bezwaarde -
Ik kende niet de fado van
De laatste mens op aarde -

Ik was een doodgelukkig kind -
Er waren kinderen als ik -
Ik waaide mee op elke wind
En had dezelfde schrik.

In dromen martelde ik verwoed,
Maar had van niets berouw -
Nu ben ik menselijk en goed
En heb het Spaans benauwd -

-----------------------------
uit: 'Spaans benauwd', 2005.

Schrijver: Gerrit Komrij
Inzender: hvh, 21 november 2019


Geplaatst in de categorie: moraal

3.0 met 42 stemmen aantal keer bekeken 25.871

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)