inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 963):

Schacht

door mijn lichaam, zegt ze, zwerft een slaap, zegt ze
die al door het lichaam van mijn vader zwierf.

dagelijks werd hij op zeker ogenblik
in een nis gevouwen, en zegt: daar lag hij,
zijn leden zelden gemakkelijk geplooid
in de onverstelde, vale jas van slaap.

zijn gezicht en handen absorbeerden licht.
adem haalde hij sporadisch onder uit

een schacht, ze zegt, waarin hij zomaar op een zomeravond bleef steken.
ook ik val, steeds als ik zingend voor mijn dood uit loop, onherroepelijk in slaap

------------------------------------
uit: 'en gingen uit sterven', 2005.

Schrijver: Hans Groenewegen
Inzender: wdb, 13 juli 2006


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 8.431

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)