inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 994):

Tafel (2)

In deze auberge aan de wankele
pracht van de zee
beweeg ik me als in een aquarium,
bewust van mijn vergaan,
temidden van ons, zo sterfelijk dat
we nauwelijks leven.
Hoewel we ook rouwen, verheugt
mij deze gemeenschap
van blikken, gebaren, aanrakingen,
van nu en eeuwen her.
Ik dacht dat ik de stilzetting van de
tijd zou afsmeken,
maar ik leer me verzoenen, zoals
anderen voor mij.
En ik voel alleen aan de dingen die
hier blijven:
de messen met hoornen heft, de
tinnen schotels,
het blauwe porselein, sterk hoewel
breekbaar,
en, als een wachter-rots tussen
troebele golven,
glimmend gepolijst, deze zware
tafel van hout.

... ? ...

Schrijver: Czeslaw Milosz
Inzender: J. Bakx, 28 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 6.622

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
J. Bakx
Datum:
4 september 2006
Reactie op Yur: ik veronderstel dat "stilzetting" geen letterlijke vertaling is. Ik houd bijzonder veel van dit gedicht en ik vind het leuk dat jij het ook waarderen kunt!
Naam:
Yur
Datum:
29 augustus 2006
Rustiek, prozaïsch gedicht.
Onbelast taalgebruik, klassiek gebalanceerd; gedragen, haast bezwerend van toon, deftig.
Pijnloze verdoving van het menselijk tekort.
De Franse filosoof en (te korte) tijdgenoot Albert Camus zou er voordat hij dodelijk verongelukte zo zijn laatste druppels inkt aan hebben geschonken.
Ik wil graag weten of "stilzetting" een letterlijke vertaling is, voordat ik een ambtenaar van Rijkswaterstaat iets aandoe.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)