inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 96):

Medelijden

Op mijn pasgeverfd raamkozijn
kleeft een vlinder vast
doodsangst rukt haar poot voor poot
uit het tere lichaam los

Na de poten kleeft het lichaam zelf
hopelozer wordt het nog
de vleugels sidderen terzij
totdat 'k haar dood uit meelij

Hoe meer je vlinder rukt zich stuk
bij 't zoeken naar het groot geluk
hoe'n enkele vindt
de deernis die hem doodt.

16-07-1915

Schrijver: daniël oranje
Inzender: sonja van mansvelt, 19 oktober 2001


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 44 stemmen aantal keer bekeken 5.902

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
liesel
Datum:
20 oktober 2001
Email:
liesel_geertshotmail.com
wat h herberts zegt is helemaal niet waar dat is juist de waarheid de bedoeling van een gedicht
die jongen weet niks van gedichten !!!
heel mooi geschreven doe zo voort
xxx liesel
Naam:
gerard herbers
Datum:
19 oktober 2001
Email:
h.herberschello.nl
Je bederft je hele gedicht door die miserabele laatste strofe. Jammer.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)