inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.058):

Na de voorstelling

Net of er geen tijd meer is
om de voorstelling uit te zitten:

het voorgestelde gaat aan met een klap;
snel als een schaduw
van wolken over het gras beweegt het gedachte zich voort;
in het blauw van Antarctica handhaaft
de ozondrift zich;
iemand denkt een man
te zijn die sterft en dan ontwaakt.

Hoe dan de haren
mij op de armen werden bewogen wil ik niet weten.
Aan het lichaam van Dailor en Lula
met men ook mijn onleefbaarheid af,
en zelfs dat niet.

Het is alles zo echt,
dit niet willen wijken
van een korte veruitwendiging van de droom,
dat het zijn eigen voorstelling wordt,
zodat het nooit heeft bestaan.
-------------------------------------
Uit: 'Diep in Amerika', 1994.

Schrijver: Dirk de Bastelaere
Inzender: et, 28 november 2006


Geplaatst in de categorie: toneel

3.0 met 45 stemmen aantal keer bekeken 12.940

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)