inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.096):

De bomen steken

De bomen steken
hun takken en twijgen
onverschrokken, aangepast,
in de blauwe vrieslucht
van de gevorderde ochtend.
Het is koud, verhoudingsgewijs,
goed schilderijweer,
oudhollands voor later,
de oude zonden
en gruwelijkheden van God
vergeten en, in zoverre,
vergeven.
De natuur wrokt niet,
draagt de gevolgen
als nieuwe vanzelfsprekendheden
voort in de tijd,
vervult in volle majesteit
het heden in zijn klassieke vluchtigheid,
kent de eigen wetten door en door,
glimlacht om de onvermijdelijke lente.

-----------------------------------------
uit: 'Het meer van de ondank', 1987.

Schrijver: K.L. Poll
Inzender: mp, 11 februari 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 6.924

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)