inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.112):

De knotwilg

Verwijt mij niet dat ik niet steeds dezelfde ben.
Ook de wilgen met hun fluwelen kronen
staan straks weer als geheven vuisten
aan de gestolde vaarten. En ik, nog loom
en zoet van jonge wijn, dwaal straks
tot op het bot geknot, met vertwijfeld
witgetrokken knokkels, door de vallei
waar nu nog onze rodondendrons bloeien.

------------------------------
uit: Tirade nr. 1, 1996.

Schrijver: Teunis van der Zwart
Inzender: hdw, 4 maart 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 6.878

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)