Gedichten

gedicht (nr. 1.118):

Nacht rust

Slaap - enige uitweg uit
een overvol bestaan.
Peilloos diep verkwikkend niets.

Dan steeds opnieuw die droom:
tot stikkens toe gevangen
woel ik en parelzweet
mijn onderwereld.

Zwart rimpelig en onont-
koombaar drijfzand.

Zo machteloos, verdwaal ik
in herinneringen uit de valkuil
van mijn jeugd,

dwingt Maartse Haas mij
van een smalle rand
en steekt een lemmet
naar mijn ondergang.

Stamelend spreek ik
met doden die mij noden
tot gezellig samenzijn.

Vertrouwd, mijn krachteloze
weigering die zij niet willen horen,
komen ze, dreigend, mij de grond in boren

en haast onhoorbaar klinkt nog net
een angstkreet bij het eindelijk
ontwaken in mijn eigen bed.