inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.135):

Tijhaven

De tijd is veranderd.
De tijd kreunt als een kind in zijn slaap,
hoest droog en kortademig.
God verhoort geen gebeden meer,
ik bid, maar God luistert niet meer.
De tijd is een gebed zonder eind,
met rondhuppelende ivoren olifantjes
door mijn kamer, trompetterend van vreugde.
De tijd liet ze los.

Melktandjes van mijn kind slingeren door de ruimte.
Het kind groeit, zijn benen en armen zijn langgerekter,
de tijd hecht zich aan zijn nagels.
Zij voeten stampen over de vloeren van het huis,
zoals olifantjes dreunend hun poten laten neerkomen.
Kom, kom, roep ik blozend
maar omdat de tijd veranderd is
keert het kind zich om en vangt de wind van de haven
met zijn oorschelpen.
----------------------------------------------------
Uit: 'God bewogen', 1997.

Schrijver: Carla Bogaards
Inzender: mvdw, 16 april 2007


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 8.309

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)