inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.151):

Zonsverduistering

Vanmorgen om 10 u 10
ontmoette ik de man
die de zon heeft verduisterd,
drie minuten lang.

Hij droeg een colbert van krekels,
een dorp als een monocle in zijn oog.

Hij aksepteerde mijn cuba libre niet,
hij aksepteerde mijn cafe solo niet,
hij aksepteerde mij niet;
zijn wenkbrauwen van muggen optrekkend,
liep hij door mij heen,
als een mens door een gedachte.

Een zee had geen branding meer,
drie minuten lang;
en de zon had geen negatieven meer,
drie minuten lang -

Daarna verdween hij uit mijn gedachten,
als een foto die emigreert
naar doorzichtiger schijngebieden -

------------------------------
uit: 'Gedichten I, 1977.

Schrijver: Sybren Polet
Inzender: wb, 25 mei 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

3.1 met 26 stemmen aantal keer bekeken 7.887

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)