inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.181):

Solve et coagula

Toen je die bloedneus had weet je
nog wel, dat het niet meer ophield,
je zat bij de wasbak, hoofd voorovergevouwen,
'loop ik nou helemaal leeg?' en ik zag je daar zitten,

het was alsof ik je nooit meer
zou durven aanraken, of je meteen zou op-
lossen in de werkelijkheid als goud
in koningswater als ik je ook maar het minste
beetje zou aaien;

natuurlijk moest je nog lang niet
dood, dat wist ik best, maar hij die liedjes
zingt voor hazen en beren waarin hij vertelt
hoe hij ze heeft geschoten, was juist begonnen
het jouwe te maken, ik kon het
horen in mijn hoofd, pieng,
pong, de eerste,
voorzichtige tonen

-----------------------------------------------------

De titel 'solve et coagula' betekent vrij vertaald:
'stop en stol'

-----------------------------------------------------
uit: 'Een bed van mensenvlees', 2003.

Schrijver: Eva Gerlach
Inzender: iw, 19 juni 2007


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 12.424

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)