Morgenzee

Onder de hemel,
bleek om Dag´s nadering,
drijvend gewemel
binnen de kring.

Dromende spiegel
zwijgend en afgemat,
in lome wiegel
glimmend en glad

Diep van de wolken
dalen de schimmen af,
Donker bevolken
´t groot watergraf.

Zo wel bevaren,
vreugden en leed ontvlucht,
doodmoede blaren
doodstille lucht.

Rimpels verdwijnen,
kleuren gaan doelloos om,
vluchtende lijnen
Keren weerom.

En van al ´t Zijnde,
drijvend Verdwijning in,
zie ik geen einde
of geen begin.

... Tochten (1917) ...

zee einde begin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 12 stemmen 4.758