inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.072):

Latento

Nu wij stilaan voor elkaar vervagen,
zinkend in de armen van de tijd,
rest ons slechts wat schamel praten
op de tak van tederheid.

Niets van dit alles wil ik nog bewaren:
het zacht gestamel van je bloed,
het waanzinnig lichte ademhalen

van de vogels in je schoot, je handen
als gebroken eierschalen, trillend
in de broedplaats van de dood.

De veerman kijkt en wacht.
Hij heeft het touw reeds losgelaten.
Onwennig is het lopen langs de paden
op de hoefslag van de nacht.

----------------------------------------------------------
uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis', 2000.

Schrijver: Gerda de Preter
Inzender: lp, 23 maart 2020


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.0 met 69 stemmen aantal keer bekeken 68.221

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)