Gedichten

gedicht (nr. 1.247):

God tijd

Ergens moet je zijn, God, het oog
van de storm waar het rustig is, geen plastic look,
ze zeggen dat ik als een zombie dat jij die vleugels
van mijn woorden stal. Je zag in mij misschien
verloren tijd of slechts een Volvo (480!) total loss gereden,
een open achterklep de sleutel er nog in, dwars door
de nacht, daar had je niet op zitten wachten
schat ik zo en op die sportcoupé van Jaguar (XJS V12 British Green!)
al evenmin (de accu trok in een klap leeg).

Je schudt je godenhoofd,
de wereld beeft.

De nacht verkleurt naar donkerblauw,
ik denk: Bereid je voor op deze kus,

is het voorbij en deed je niets.

God is ontsnapt, dacht ik, tijd is voor en achter
tijd en alles wat daaraan ontkomt, is huge. Daar moet ik zijn,
daar zindertrilt, daar ritselt het, geen tijd, daar moet ik tussen zijn,

en waar jij onder, ik slechts boven was.

--------------------------------
uit: 'Erato', 2005.