Gedichten

gedicht (nr. 3.703):

De moeder de dichter

Voor Gerrit Kouwenaar

Ik ging naar Gerrit om het paradijs te zien.
Ik dronk er koffie en at er appeltaart
met het zicht op dieren en bloemen. Bedaard
luisterde ik, en zag. Na een minuut of tien

begon buiten een merel luid te zingen.
Hij wees me op Adam en Eva in de tuin,
hoe rond en zacht haar buik was, roze, bijna bruin
gekleurd na zoveel eeuwig zonlicht: dingen

ontstaan in stilte, dragen namen, getwijnd
als wol, geborduurd op hun werkelijkheid
en vol van eigen ongedwongen schoonheid.

Zo las hij mij de aarde voor en ongerijmd
begreep ik voor het eerst waarom de laatste tijd
de eenhoorn mij natuurlijk opvalt in gewoonheid.

-----------------------------------------------
uit: 'De wet van behoud van energie', 2007.