inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.693):

Fatum

Hoe komt het dat, die de drift verstond,
werelden, oceanen door te trekken,
eilanden, poolgebieden te ontdekken,
desnoods gestrand, versmachtend in de brand

van pampa's 't wit gebeente uit te strekken,
maar nooit, nooit terug te gaan, nu als een hond
binnen het veeg moeras lig te verrekken
van dit mijn onvolvloekbaar vaderland?

Hoe komt het - maar de zee is weggezonken,
in dichtgeslibte haven liggen boten
rottend te wachten op de eeuwigheid.

De nacht gaat over en ik, saamgeklonken
(met vee, gevangenen of idioten?)
Loop mee in de tredmolen van de tijd.

------------------------------
uit: 'Droomcensuur', 1980.

Schrijver: Hans van Straten
Inzender: jh, 24 december 2018


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.7 met 22 stemmen aantal keer bekeken 16.175

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)