inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.860):

Lijflied

Het is van mijn leven nog niet geschreven,
nog nooit van m'n leven.
Het staat om de dood nog niet te boek,
om de dooie dood niet.

Het voelt nog zo iel aan,
of het mijn tong nog niet kan roeren;
ik voel me beroerd. Hoor hoe
het zou willen schreien.

Ik wil het ooit nog eens op
kunnen schrijven, al is het te weinig
om van te leven, het is om dood te gaan
te veel.

Een wijs is het, een onbepaalde
ruimte, die nog niet weet van tijd.
Een mond waarin bestorven ligt
wat nog geboren moet worden.

------------------------------------
uit: 'In een mum van taal', 2002.

Schrijver: Stefaan van den Bremt
Inzender: jkdj, 9 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: individu

2.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 7.167

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)