inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.913):

Nachtwacht

De kap buigt koud over beton
En tijd hangt ingeblikt in klokken
Verkrampt bewegend soms met schokken;
Dit barre eiland heet station

Achter een zwarte horizon
Zijn alle treinen nu vertrokken
Ofwel ze liggen tegen blokken
Hier languit naast een leeg perron.

Geen mens te zien. Het lijkt verdomd
Of nooit meer iemand komen zal
Nu ook het licht dooft in de hal
En alle leven hier verstomt.

Ik wacht op niets en niemandal:
Er is geen kijk op dat ze komt.

-------------------------------------
Geschreven voor Gedichtendag 2009

Schrijver: Driek van Wissen
Inzender: wb, 16 september 2019


Geplaatst in de categorie: spijt

3.0 met 57 stemmen aantal keer bekeken 15.078

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)