inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.422):

VADER

We zijn vele jaren en enkele maanden verder.
Ik ben nu die man, die jij geweest had
Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje,
Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd,
Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel
En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder.

Waar we ook waren, was er afstand, was er
Nurkse koppigheid. Je schopte je oudste zoon,
Waar je hem raken kon: enkels, kuiten, schenen.
Meestal onder de tafel of in de kerk.
Onzichtbare pijniging tot de soep sprak.
Dat soepele slurpen begon.

---------------------------------------------------
uit: 'So treibt die Insel - Zo drijft het eiland', 2008.

Schrijver: Hans van de Waarsenburg
Inzender: mk, 26 maart 2009


Geplaatst in de categorie: ouders

2.0 met 60 stemmen aantal keer bekeken 16.730

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)