Gedichten

gedicht (nr. 1.422):

Wat nu

Lazen elkaars gedachten
wisten al van veel te laat
hoe we keken tot de eerste lach
het laatste kledingstuk ging uit

en naakt lichtjes huiverden
je was zo handig met schaar en lijm
touwtjes, veren en verbindingsstukjes
geloof en zorgvuldig meten

we kwamen na ettelijk pogen een meter
van de grond en trots dat we waren
tot we weer vaste grond bereikten
veerden en opnieuw stevig stonden

er viel een veer en een flard zweefde
op de warme lucht om de zon te bereiken
hier en nu op kousenvoeten voorbijgegaan
blijft het verlangen in ons reiken naar