Gedichten

gedicht (nr. 1.439):

Liefste van ooit

De blonde leeuwen
met hun gemelijke
koppen, trekken rondom
lopen kringen
in het losse zand, aleer
zij door de brandende hoepels
springen -

Een koperen pauw
draagt in zijn snavel
je spiegel -

Jij Narcissus die naar
haar evenbeeld kijkt

Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid
te bezweren in het net zo efemere*)
van de liefdesdaad

Lucht is je teken, lucht
doorzichtig van helderheid
en water dat van je ogen -
de mijne zijn lucht en vuur en
strijd

*) efemeer: kortstondig
----------------------------------
Uit: 'Jou willen is je missen', 2004.