inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.470):

Halverwege, de dood

Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik.
Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij -
en ik bezweet van zomer, haast en gêne.

Zij lijkt een beetje op een zonnebloem:
gebruind gezicht, blonde haren,
nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt.

Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust.
Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek:
kan nog heel goed bloeien in een vaas.

Bij alle zinnen moet nu nagedacht, de tijd
verspringt een klinker. Ik ben al uren ouder.

------------------------------
uit: 'Nieuwe Gedichten', 2001.

Schrijver: Michael Zeeman
Inzender: red, 29 juli 2009


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 5.780

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Zonnebloem
Datum:
25 januari 2011
Zonnebloem zoent Zeeman in de hemel

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)