inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.983):

Asiel

Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tambourijn,
voor vijf verwaaiden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.

Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.

Zij spelen het gedreven of wij van
de wind hier op dit lege plein
voortaan wel hadden kunnen leven
als zij blijven konden, anders niet.

------------------------
uit: 'Gaandeweg', 2009.

Schrijver: Ed Leeflang
Inzender: ldr, 18 december 2019


Geplaatst in de categorie: woonoord

2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 5.838

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)