inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.515):

Na de storm

Voor Frances S.

Een najaarsstorm ver op de oceaan,
met hoog water en wind, heeft de kust ondermijnd,
huizen verdronken. Wij liepen naar het strand
van de binnenbaai, dat geen geweld kan doorstaan.

Zand over het pad, ruwe sporen van water
waar zee door de duinen brak, planten afgerukt
en nog bloeiende, slap op het strand.
Eb en vloed zaaien weer nieuwe schelpen.

Nog nooit zoveel oesterschelpen, geribbeld
en wit. Elke vorm gestremd in zijn groei,
een tijdsbeeld van voorspoed en tegenslag.
De binnenkant glanzend, glad parelmoer.

Ik denk aan mijn oude vriendin, bijna blind,
zo wanhopig om toch weer een oorlog.
Zij ging mee op een lange protesttocht
en stierf in haar bed na haar thuiskomst.

---------------------------
uit: 'Autogeografie', 1995.

Schrijver: Georgine Sanders
Inzender: nh, 14 januari 2010


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 11.899

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
jack
Datum:
14 januari 2010
heel mooi!


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)