inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.165):

Een ogenblik, een man slaapt

Het opstaan, het baden en voortdurend
het gaan van jou. Het is laat
en ik zeg dat ik plaats maak,
er is geen tijd om te rekken

als tijd. Met lange nagels
kras ik zigzag over de lakens
en een ooglid trilt. Er is een ogenblik.
De man ontwaakt. Hoe val ik

in het licht? Je draait me in de leegte
van een bed. Terwijl: binnen de randen
van een ronde handspiegel zoek

ik de meest gunstige uitsnede
van mijn met vlees gewatteerde,
droge huid. Zo zag ik eruit.

-----------------------------
uit: Tirade, 1996

Schrijver: Maria Barnas
Inzender: lp, 12 april 2023


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 7.866

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)