Wiegelied

Misschien zal straks een ster voor jou te volgen zijn.
Op zijn zekere koers. (om het even welke ster die
fonkelend je voor fonkelende ogen staat.)
Nu eens oplichtend dan weer licht opslokkend,
trillend in zijn baan want op weg naar iets
van groot gewicht, halt houdend, een minieme
buiging makend zoals alleen een ster dat kan.
Maar dan weer verder, als een waakvlam nog
net zichtbaar in een uithoek van je hersens.
Tot ook die in het sterrengat verdwijnt.

Waarna nog slechts een tekstwolkje met wat lichte
en geschikte woorden vlak bij je mond achterblijft.
Een wolkje dat tenslotte als een luchtbel op het puntje
van je neus ontploft. Je zal je dan zwaar voelen
worden (zoals een ruiter op een kreupel paard.)
En de aarde zal zijn binnenste over je uit-
storten (zoals slaap dat met ons innerlijk doet.)

Misschien zal dit laatste voor jou nog net
te volgen zijn. Voor ons al lang niet meer. Wij blijven
als koffers achter, met de slangen
uit je neus die niet meer nodig zullen zijn.

------------------------------
uit: 'Tirade', jrg. 43, 1999.

Biografie van deze schrijver

ster wens toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 22 stemmen 10.426